“Qeyb olmuş Əli” deməkdir. (“Əli yolunun davamçısı” kimi anlaşıla bilər). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “Allah görünmür, Gizli (qeyb) olanı Allah bilir” deməkdir. Bəlkə də, Allahın qeybə çəkdiyi deməkdir
Mənbələrdə bunun bir adı da qoş bıçaq (iki tiyəsi olduğu üçün) kimi verilib. Qayçı sözü həmin qoş bıçaq sözünün dəyişmiş formasıdır
Qaynağaq variantı da olub. “Bişirmək, qaynatmaq” anlamları ilə bağlıdır. Dilimizdə “od” anlamını verən göy ad-feil omonimi olub
Kökü “göy” (od, yanmaq) deməkdir. Qayğı kiminsə halına yanmaqla bağlıdır. Rus dilində də печаль, горе sözləri “yanmaq” mənasını əks etdirir (müqayisə
“Sürüşmək” mənasında kay feili olub. Buz üstündə xizək sürməyə kayımaq deyiblər. Poplavok sözü bəzi türk dillərində indi də kayğalaq kimi tərcümə olun
Qərb dialektlərində “möhkəm” anlamında işlədilir. Ərəbcədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Uyğur dilində bu kəlmə qadın ana (теща) kimi işlədilir. Onlar “ərə ver” cümləsinin müqabilində “kadıt edip ber” deyirlər
Qum sözünün sinonimi olub. Kəsəri itiləmək üçün əzmə adlanan daş var, ona qayraq deyirlər. Qum kimi ovxalanır
Qıymaq (əy) feili ilə bağlıdır. Qayışı göndən dairəvi şəkildə kəsirlər. Mənbələrdə söz rus dilinə “срезать наискос” kimi tərcümə olunub
Mənbələrdə birhecalı qay feili var, mənası rusca “поварачиваться” kimi açıqlanıb. İndi qay feili müstəqil işlədilmir, amma qay-tar, qay-ı-dış kimi söz
“Aşıq Alı” dastanında işlədilib (aşığın qəlyanını imzalayan şəxs). Əsli qəlyançı kimi olub. (Bəşir Əhmədov
Bişmiş südün, eləcə də qatığın üzündəki yağ pərdəsinə qaymaq deyirik. Bişməmiş südün üzünə çiyə (tatar dilində: çiyəmal), xama (tatarlarda: xammal) de
“İtiləmək”anlamında işlədilib. Bizdə “bülov”, “əzmə” (itiləmə vasitəsi olan daş) anlamını verən qayraq sözü var
1. Sözün kökü qay (“bərk təbəqə”) hissəsidir, qaysa “bərkiməyə meyilli olmaq”dır. Qaysaq “bərkimiş” deməkdir
Qaysı sözü küy (od, yandırmaq, qurutmaq) və -sa hissələrindən əmələ gəlib: istiyə verilmiş, qurumuş əriyə deyirlər
İp, lent mənalarında işlədilir. İlk dəfə Qayeta şəhərində düzəldilib (İtaliyada) və həmin yerin adı ilə bu cür adlanıb
Quşun adı mənbələrdə rənglə əlaqələndirilir və boz (ağ) kimi açıqlanır. Belə çıxır ki, boz kəlməsi qaz şəklinə düşüb
XI əsrdən qıpçaq çölündən Azərbaycanın qərbinə gəlmiş qıpçaqlardır (elmdə belə deyilir). Qaz sözü “məkan, dağ” anlamında işlədilir
İtalyancadır, mənası da “qaranlıq qala” deməkdir. Rusiyada bir adamlıq kamera da qazamat adlanmışdır
Bu qabın adı qazmaq məsdəri ilə bağlıdır. Qabaqlar ağacın içini çanaq kimi oymaqla düzəldiblər. İndi misdən və digər metaldan hazırlanır
“Din uğrunda vuruşan, kafirləri məhv edən” deməkdir. Hərfi mənası “döyüşçü”dür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Türk dillərinin çoxunda “hörük mıxı” mənasında işlədilir. Qax rayonunda indi də qalır. Görünür, çaxmaq (çalmaq, vurmaq) və ya qazmaq (qazıb basdırmaq)
Ərəbcə “Məhəmmədin dini uğrunda vuruşan şəxs” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Aşın (plovun) qazmağı olur. Qaşımaq sözü ilə eyni kökə malikdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədən alınmadır. Türk dillərində onun yerinə dış kəlməsi işlədilib. Qeyri-qanuni sözü tuva dilində qanun dışında şəklində işlədilir
Məcnunun ilk adı olub, ərəbcə miqyas, qiyas, müqayisə sözləri ilə qohumdur (“ölçü” deməkdir). (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə “qəzəbli” deməkdir, amma “qəzəb”lə eyni kökə malik deyil (qeyz sözü zad ilə yazılır, qəzəb isə za ilə)
isl. geyzer – fışqırmaq
Ərəb dilinə məxsus sözdür. Qohumluq əlaməti ilə insanların birgə yaşaması, yəni “toplum” deməkdir. Tayfadan kiçikdir (tayfa –qəbilələrin birləşməsi
Ərəbcə “ələ verilən sənəd (kağız)” deməkdir. Qəbzə (əl tutan yer, yəni dəstək) də bununla bağlıdır. Deməli, “əl” anlayışı ilə bağlıdır
Ərəbcədir, bizdə qatı (qatıq) sözü işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, “addım” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qəzavü-qədər işlədirik, söz ərəb mənşəlidir, cəm forması əqdarddır, “tale” deməkdir. Miqdar sözü ilə kökdaş olan qədər (əsli: qədr) kəlməsi ilə əlaqəs
Qədir (qiymət) məlumdur. Şünas farsca “bilən” deməkdir, na farslarda inkarlıq önlüyüdür. Söz bütövlükdə “qədir bilməyən” anlamını əks etdirir
Ərəbcə “karvan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qəflə “karvan” deməkdir, qatır isə məlum heyvanın adıdır, mənası “qatır karvanı” deməkdir. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcədir, qafil sözü ilə kökdaşdır, “bixəbər” deməkdir. Qəflət yuxusu birləşməsində “nadan” mənasını əks etdirir
Ərəb sözüdür, kofe onun Avropa tələffüzü ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, “könül” deməkdir.
Ərəbcə “qamışdan pero” deməkdir, cəmi əqlam kimidir.
Ərəbcə “səhv” deməkdir. Bizdə məna pisliyə doğru dəyişib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunan mənşəlidir, “forma” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
1. Farscadır, “yumru” deməkdir. Kəltən sözü onun təhrifidir. İkinci qəltan sözü də var, ərəbcə “bulaşıq” deməkdir
Xalq arasında qahmar kimi də işlədilir. “Qəm yeyən, yəni qəmə şərik olan” deməkdir. Birinci komponent ərəbcədir, ikinci isə farsca
Sözün kökü ərəb mənşəlidir. Bizdə qənaətcil yerinə tutumlu kəlməsi işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əlinin ən sadiq qulunun adı olub. Mənası ərəbcə “torağay” deməkdir (azərbaycanca isə “daş”). (Bəşir Əhmədov
Qənd ərəbcədir, ab isə farsca. Qəndab sözü “qənd suyu (şərbət)” deməkdir. Ad kimi qızlara verilir. Gəndab sözü isə “iylənmiş su” deməkdir
Ərəbcədir, çilçıraq deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, “dövlətli, varlı, bol” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)