CƏNAZƏ
[ər.] сущ. 1. мейит, мийит (кафанда ттунвай); 2. табут, гул.
is. [ər.] Kəfənə tutulmuş ölü; meyit. Həcər Mehdinin cənazəsi üstünə düşüb, göz yaşlarını bahar buludu kimi axıdır
Tam oxu »сущ. тело: 1. останки умершего человека; труп, покойник. Cənazəni kəfənə bükmək покрыть тело саваном 2
Tam oxu »ruhu bədənindən ayrılan, ölmüş, ancaq torpağa tapşırılmamış insandır. Müsəlman öldükdən sonra onu qüsul aldıraraq yumaq, kəfənləmək, cənazə namazı qıl
Tam oxu »