Bu bədəndə uzunluğu 12 sm olan bir çıxıntıdır. Mənbələrdə dalaq anlayışı müxtəlif sözlərlə (dal, ayranlıq, sulaq, göy bağır...) ifadə olunub. Həmin sözlərin hər biri dalağın bir əlaməti (rənginin göy olması, çıxıntı şəklində olması, artıq qanı özündə saxlaması və s.) əsasında işlədilib. Struktur baxımından dalaq feildən törəyib (budamaq və budaq qəlibi üzrə), deməli, sözün mənşəyi feillə bağlanmalıdır. Dalaq həm də sancı sözünün sinonimi kimi işlədilib (“dalağım sancdı” deyirik). Sözün kökü dal ismidir, dala ondan törəmiş feil, dalaq isə feildən əmələ gəlmiş isimdir. Dalaşmaq, yəni “bir-birini sancmaq” (dalamaq) sözü də dalaq sözü ilə qohumdur. Əgər bizdə dalaq yerinə göy bağır, sulaq və s. işlədilibsə, dalaq fars mənşəli də ola bilər: mixək (mix və kiçiltmə şəkilçisi olan -ək) qəlibi üzrə də dalək (kiçik çıxıntı) kəlməsi yaranmış ola bilər. Bəzi dillərdə qarın boşluğunda olan üzvlərin hamısı bağır (ciyər)adlanır. Dalağa həm də göy bağır deyilməsi də bununla bağlı ola bilər. Farslar içalat yerinə, ciyərbənd işlədirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)