deşmək
deşmək
f. 1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib. – [Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzd
Tam oxu »глаг. 1. дырявить, продырявливать, продырявить (проделать дыру в чём- л.). Mərmi tankın zirehini deşdi снаряд продырявил броню танка 2
Tam oxu »1. дырявить, долбить, прокалывать, сверлить, пробивать, пробуривать; 2. вскрыть (нарыв);
Tam oxu »f. 1. to drill (d.), to bore (d.), to make* / to punch a hole (in), to pierce a hole; (quş) to peck (d
Tam oxu »гл. 1. тӀвек акъудун, тӀеквен акъудун; 2. авадарун (мес. буьвел); 3. пер. гзаф дериндиз эсер авун (мес
Tam oxu »DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
Tam oxu »DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
Tam oxu »