zilhiccə (bax) ayının 10-dan sonra bayram edilən üç günə verilən ad.
bax azan.
dua, cadu, tilsim, əfsun.
cəmdə zikrlər; söylənmiş, deyilmiş sözlər.
dini etiqadlara görə insanların ölmək vaxtı çatanda onların canını alan mələk, ölüm mələki (Allahın 4 mələyindən - Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil
keçmişdə mollaxanalarda tətbiq olunan cəza aləti.
dindarlığı həddini aşaraq, başqa dinlərə düşmən münasibət bəsləyən adam; qatı mövhumatçı.
qatı mövhumatçılıq.
başqa etiqadlara düşmən münasibət bəsləyib öz inandığına sədaqət göstərmə; mövhumatçılıq.
II əsrin ortalarına qədər mövcud olan qədim yəhudi dini təriqəti.
dinə görə günah işlərlə məşğul olan adam; dinsiz, pozğun, iman yolundan çıxan.
taleyə, qismətə, qəzavü-qədərə, olacağa, təqdirə inanma.
taleyə, qismətə inanma, ümumiyyətlə, hər bir hadisənin və insanın hər bir hərəkətinin əzəli və qismətdən bilavasitə asılı olmasına və labüddən həyata
1. giriş, başlanğıc; 2. Quranın birinci surəsinin adı, ilk surəsi (« kitabı açan» deməkdir).
fatihəoxuyan.
1. Yaradan, xəlq edən; 2. Quran surələrindən birinin adı.
allahların iradəsini, qarşısı alınmayan taleyin mücəssəməsi.
qədim Roma əsatirində: çöl, dağ və meşə Allahı.
1. ibtidai insanların təsəvvürünə görə fövqəltəbii sehrkar qüvvəyə malik və buna görə də sitayiş obyektinə çevrilən cansız şey; büt, sənəm; 2
1. bütpərəst; 2. məc. bir şeyə kor-koranə sitayiş edən adam.
bütpərəstlik; maddi əşyalara – fetişlərə, bütlərə, mistik möcüzələrə sitayiş etmə; ayrıayrı şeylərin və cisimlərin ilahiləşdirilməsi; onlara fövqəltəb
1. sübh çağı, dan yerinin ağarması; 2. Quran surələrindən birinin adı.
din yolunda, məslək uğrunda canını qurban verən.
1. şəriətə əsaslanan hüquqşünas; fiqh alimi; 2. ruhani, şeyx.
şəriətçilik, şəriət hüquqşünaslığı.
Quran surələrindən birinin adı («sübh» deməkdir, «parçalanma», «yoxdan var etmə» mənasında da işlənir)
bax falaqqa.
cəmdə behiştlər, cənnətlər.
1. miras işlərindən bəhs edən islam dini hüququnun bir sahəsi; 2. fərzlər, vacibi əməllər; sərəncam, göstəriş
qədim yəhudilərdə dini firqə.
şəriətə görə yerinə yetirilməsi lazım olan dini vəzifə, vacib olan işlər; mütləq dini təlimat.
Quran surələrindən birinin adı («zəfər», «qalibiyyət» deməkdir).
orucluqda gün batandan sonra iftar edən dindarların yedikləri yüngül yemək.
bax fitva.
fideizm tərəfdarı.
dini etiqadı elmi idrakdan üstün tutan, etiqadın ağıldan üstün olduğunu iddia edən elmə zidd dünyagörüşü (ümumiyyətlə, elmi din ilə əvəz edən mürtəce
şəriət məsələlərindən bəhs edən islam hüququ nəzəriyyəsi, din elmi.
cənnət, behişt bağı; behişt guşələrindən biri.
mələk, məlaikə.
dinin qeyriəsas şərtləri; şaxələr.
dinin şaxələri (namaz, orucluq, həcc və s.); ikinci dərəcəli dini göstərişlər.
fitrə bayramı, orucu qurtarma, orucluq bayramı.
Orucluq bayramında ailə üzvlərinin sayına görə əlacsızlara, yoxsullara, kimsəsizlərə verilməli olan sədəqə
bir işi, bir məsələni icra etmək üçün müfti (din başçısı) tərəfindən verilən icazə; rəy; qərar.
XIII-XV əsrlərdə Avropada yayılmış olan dini-asketizm sektası.
xariqüladə, qeyri-adi.
mistik təsəvvürə görə: təbii yolla izah oluna bilməyən, təbiət qanunlarına tabe olmayan ilahi qüvvə.
katolisizmdə monax ordeninin üzvləri.
ehkamçılığın dəyişməzliyini elan edən, etiqadı üstün tutan, dinin bütün göstərişlərini ciddi surətdə icra edilməsi üzərində israr edən dini cərəyan; t
1. xeyir ilə şər, haqq ilə nahaqq arasındakı fərqi ayırd edən; fərqləndirmə; vəhy, xilas olma; 2. Quran surələrindən birinin adı