GÜVƏC
сущ. кьечӀ, цӀиб, бекье (къатух, гъери ва мс. твадай, гагь-гагь къене хуьрекни ийиз жедай туьд гуьтӀуь чепедин къаб); ** güvəc yumbalanıb qapağını tapar гьарадал вичин тай гьалтда, гьарада вичин тай жугъурда манада.
is. Gildən qayrılan (bəzən içində xörək bişirilən) boğazı dar qab. Güvəcdə qatıq qoymaq. – Adımı güvəc qoy, amma ocaq üstə qoyma
Tam oxu »