[ər. hüccət və fars. ...kar] прил. кил. höcətçi.
HÖC(C)ƏTKAR ə. və f. höcət edən; höcət, tərs
höcətkar bax höcət
сущ. 1. упрямец, упрямица; строптивец(-ица) 2. спорщик, спорщица
sif. [ər. hüccət və fars. …kar] bax höcətçi. Höcətkar adam