HÖC(C)ƏTKAR
ə. və f. höcət edən; höcət, tərs.
höcətkar
[ər. hüccət və fars. ...kar] прил. кил. höcətçi.
höcətkar bax höcət
сущ. 1. упрямец, упрямица; строптивец(-ица) 2. спорщик, спорщица
sif. [ər. hüccət və fars. …kar] bax höcətçi. Höcətkar adam