İnduksiya
İnduksiya (lat. inductio – vadaredici)
ayrı-ayrı faktlardan və ya xüsusi təsadüflərdən ümumi nəticələri çıxarmaqla mühakimə yürütmək üsulu, deduksiyanın əksi;
fizikada maqnit sahəsində hərəkət edərkən və ya ətrafında maqnit sahəsi dəyişərkən hər hansı bir naqildə elektrik cərəyanının yaranması;
mətndə tək-tək hallarda ümumi nəticəyə gəlmə, məntiqi hökm, faktları ümumiləşdirmək üsulu.
Elektromaqnit induksiyası — Maqnit sahəsinin təsirindən elektrik sahəsinin yaranması.
Elektrostatik induksiya — Elektrik sahədə yüklərin yerini dəyişməsini təsvir edir.
Əliquliyev R.. Şükürlü S., Kazımova S. Elmi fəaliyyətdə istifadə olunan terminlər. Bakı, İnformasiya Texnologiyaları, 2009, 201 s.
Elektrostatik induksiya
.
Elektrostatik induksiya — xarici elektrik sahəsinin təsirindən cismdə məxsusi elektrostatik sahəsinin yaranma hadisəsidir. Hadisə keçirici cismin daxilində yüklərin yenidən paylanması, həmçinin keçirici olmayan cismlərdə daxili mikrostrukturanın qütbləşməsi ilə şərtlənir. Xarici elektrik sahəsi cismin yaxınlığında elektrik sahəsinin induksiyası sayəsində ciddi təhrif oluna bilər.
== Keçiricilərdə elektrostatik induksiya ==
Xarici elektrik sahəsinin təsirindən yüksək elektrik keçiriciliyinə malik metallarda yüklərin yenidən paylanması o vaxta qədər davam edir ki, cismin daxilindəki yüklər xarici elektrik sahəsinin təsirini daha kompensasiya edə bilməsin. Bu zaman keçirici cismin qarşı tərəflərində əks istiqamətdə yükləniş (induksiya olunmuş) yüklər yaranır.
Keçiricilərdə elektrostatik induksiya onların yüklənməsi üçün istifadə olunur. Əgər naqil torpaqla əlaqəlndirilsə, və ona əks qiymətdə yüklənmiş cism yaxınlaşsa (toxunmadan), onda elektronların bir hissəsi torpağa keçəcək, naqildə isə onların cüzi hissə qalacaq. Torpaqla əlaqəni kəssək və yükü cismi uzaqlaşdırsaq onda naqil müsbət yüklü qalacaq. Eyni hal naqili torpaqla əlaqələndirmədən aparılsa, onda yüklü cism götürüldükdən sonra naqilə induksiya olunmuş yüklər yenidən paylanacaq və onun bütün hisssi neytral olacaq.
== Mənbə ==
Nəsirov, V., Aslanlı, G. Elektrik.
Qarşılıqlı induksiya
Qarşılıqlı induksiya birinci tərəf dövrədə cərəyan şiddəti dəyişən zaman ikinci tərəf dövrədə EHQ-nin meydana gəlməsidir. Qarşılıqlı induksiya elektromaqnit induksiyasının xüsusi haldır .
Birinci tərəf dövrədə cərəyan şiddəti dəyişdikdə, ikinci tərəf dövrədə EHQ əmələ gəlir:
E
2
=
−
d
Ψ
1
d
t
=
−
L
d
I
1
d
t
{\displaystyle {\mathcal {E_{2}}}=-{{d\Psi _{1}} \over dt}=-L{dI_{1} \over dt}}
burada
E
2
{\displaystyle {\mathcal {E_{2}}}}
— ikinci tərəf dövrədəki elektrik hərəkət qüvvəsi,
Ψ
1
{\displaystyle \Psi _{1}}
— birinci tərəf dövrədə maqnit ilişmə seli ,
I
1
{\displaystyle I_{1}}
— birinci tərəf dövrədəki cərəyan şiddəti,
L
{\displaystyle L}
— konturun qarşılıqlı induktivliyi .
İkinci tərəf dövrədə cərəyan şiddəti dəyişdikdə, birinci tərəf dövrədə EHQ əmələ gəlir:
E
1
=
−
d
Ψ
2
d
t
=
−
L
d
I
2
d
t
{\displaystyle {\mathcal {E_{1}}}=-{{d\Psi _{2}} \over dt}=-L{dI_{2} \over dt}}
burada
E
1
{\displaystyle {\mathcal {E_{1}}}}
— birinci tərəf dövrədəki elektrik hərəkət qüvvəsi,
Ψ
2
{\displaystyle \Psi _{2}}
— ikinci tərəf dövrənin maqnit ilişmə seli ,
I
2
{\displaystyle I_{2}}
— ikinci tərəf dövrədəki cərəyan şiddəti,
L
{\displaystyle L}
— konturun qarşılıqlı induktivliyi .
Qarşılıqlı induksiya hadisəsindən transformatorlarda dəyişən gərginliyi yüksəltmək və alçaltmaq üçün istifadə olunur .
Elektromaqnit induksiyası
Özünə induksiya
Transformator
Никеров. В. А. Физика: учебник и практикум для академического бакалавриата. — Юрайт, 2015. — 415 с. — ISBN 978-5-9916-4820-2.
Qrammatik induksiya
Qrammatik induksiya — bu dildə məlum üzvlüyə malik bir sıra müşahidələr (nümunələr) əsasında dilin formal qrammatikasını bərpa edən maşın öyrənmə proseduru. Prosedur nəticəsində müşahidə olunan obyektlərin modeli nəticə çıxarma qaydaları və ya generasiya qaydaları[az], sonlu avtomat və ya başqa növ avtomat şəklində qurulur. Ümumiyyətlə, qrammatik nəticə, nümunə məkanının sətirlər, ağaclar, qrafiklər kimi diskret kombinator obyektlərindən ibarət olduğu maşın öyrənmə sahələrindən biridir.
Qrammatik nəticə tez-tez müxtəlif tipli sonlu avtomatların öyrənilməsi probleminə çox diqqət yetirir , çünki bu problem üçün effektiv alqoritmlər 1980-ci illərdən bəri mövcuddur. 2000-ci illərin əvvəllərindən etibarən bu yanaşmalar kontekstsiz qrammatikaların və çoxlu kontekstsiz qrammatikalar və paralel çoxsaylı kontekstsiz qrammatikalar kimi daha zəngin formalizmlərin nəticə çıxarmaq vəzifəsinə qədər genişləndirilmişdir. Qrammatik nəticənin öyrənildiyi qrammatikaların digər sinifləri də digər qrammatika sinifləri — kontekstual qrammatikalar və nümunə dilləri üçün də öyrənilmişdir.
Ən sadə öyrənmə növü öyrənmə alqoritmi sözügedən dilin sözlərindən yalnız nümunələr toplusunu, bəzən isə əks nümunələri qəbul etməsidir. Digər öyrənmə modelləri də var. Tez-tez öyrənilən alternativlərdən biri, məsələn, dəqiq öyrənmə modelində və ya Anqluin [2] tərəfindən təqdim edilən minimal adekvat müəllim modelində olduğu kimi, şagirdin sözün dilə mənsubiyyəti haqqında sual verə bilməsi halıdır.
Qrammatik nəticə çıxarmaq üçün müxtəlif üsullar işlənib hazırlanmışdır.
Riyazi induksiya
Riyazi induksiya qurmaq üçün adətən istifadə edilən riyazi sübutun metodudur ki, hansi ki, verilən fikir bütün natural ədədlərin (mənfi olmayan tam ədədlər) doğrusudur.
Metod daha çox ümumi əsaslandırılmış strukturlar haqqında fikirləri sübut etmək üçün uzana bilər; struktur induksiya kimi tanınan bu ümumiləşdirmədən riyazi məntiqdə və informatikada istifadə edilir. Burada riyazi induksiya rekursiya ilə yaxın əlaqəli olan məna yaratdı.
Riyazi induksiya riyaziyyatda qeyri ciddi hesab edilən induktiv mühakimənin forması kimi səhv izah edilməməlidir. Faktiki olaraq, riyazi induksiya ciddi deduktiv mühakimənin formasıdır.
Eramızdan əvvəl 370-də,Platonun ola bilsin ki Parmenidesi aşkar olmayan induktiv sübutun erkən nümunəsini özündə saxlamışdır. Evklidin və Bhaskaranin "dövri metodunda" riyazi induksiyanın ən erkən aşkar olmayan izləri başlanğıcların sayının sonsuz olduğunu göstərmişdi.
Bu qədim riyaziyyatçıların heç biri, buna baxmayaraq, induktiv hipotezanı aşkar bəyan etmədi. Başqa oxşar hadisə (zidd olaraq, nə Vacca yazmışdı, necə ki Freudenthal diqqətlə göstərdi), sübut etmək üçün texnikadan istifadə etmiş onun Arithmetiko Libri duetində (1575) Françesko Maurolikodan ki, birinci n tək tam ədədinin məbləği n2-dir. İnduksiyanın prinsipinin birinci qısaca və dürüst ifadə etməsi onun Traitid üçbucağı arifmetikasında (1665) Paskal tərəfindən verildi.
İnduksiya ( məntiqi nəticə)
İnduksiya (ing. induction) – xüsusidən ümumiyə, ayrı-ayrı müşahidələrdən ümumiləşdirməyə doğru məntiqi nəticə. İnduksiyada toplanmış təcrübə, yaxud eksperimentlərin nəticələrinə görə formalaşdırılmış mülahizələr çoxluğunun əsasında ümumi nəticə çıxarılır; bu zaman nəticənin özünün mütləq bilavasitə mülahizələrdəki informasiyalardan çıxacağı vacib deyil. Faktlardan ibarət olan verilənlər bazasının emalı zamanı ümumi qaydaların, meyllərin və korrelyasiyaların aşkarlanması məqsədilə induksiyadan istifadə olunur.
İsmayıl Calallı (Sadıqov), “İnformatika terminlərinin izahlı lüğəti”, 2017, “Bakı” nəşriyyatı, 996 s.
İnduksiya (məntiqi nəticə)
İnduksiya (ing. induction) – xüsusidən ümumiyə, ayrı-ayrı müşahidələrdən ümumiləşdirməyə doğru məntiqi nəticə. İnduksiyada toplanmış təcrübə, yaxud eksperimentlərin nəticələrinə görə formalaşdırılmış mülahizələr çoxluğunun əsasında ümumi nəticə çıxarılır; bu zaman nəticənin özünün mütləq bilavasitə mülahizələrdəki informasiyalardan çıxacağı vacib deyil. Faktlardan ibarət olan verilənlər bazasının emalı zamanı ümumi qaydaların, meyllərin və korrelyasiyaların aşkarlanması məqsədilə induksiyadan istifadə olunur.
İsmayıl Calallı (Sadıqov), “İnformatika terminlərinin izahlı lüğəti”, 2017, “Bakı” nəşriyyatı, 996 s.
Elektrik induksiyası
Elektrik induksiyası — elektrik sahәsini xarakterizә edәn vektor kәmiyyәt; müxtәlif tәbiәtli iki vektorun cәminә bәrabәrdir: elektrik sahәsinin intensivliyi (
E
{\displaystyle E}
) vә mühitin polyarlaşması (
P
{\displaystyle P}
). Qauss vahidlәr sistemindә
D
=
E
+
4
π
P
{\displaystyle \mathbf {D} =\mathbf {E} +4\pi \mathbf {P} }
BS-dә
D
=
ε
0
E
+
P
{\displaystyle \mathbf {D} =\varepsilon _{0}\mathbf {E} +\mathbf {P} }
burada
ε
0
{\displaystyle \varepsilon _{0}}
– elektrik sabiti vә ya vakuumun dielektrik nüfuzluğu adlanan ölçülü konstantdır.
Seqnetoelektrik xassәlәrә malik olmayan izotrop mühitdә zәif sahәlәrdә polyarlaşma vektoru sahәnin intensivliyi ilә düz mütәnasibdir. Qauss sistemindә
P
=
χ
e
E
{\displaystyle P=\chi _{e}E}
burada
χ
e
{\displaystyle \chi _{e}}
– dielektrik qavrayıcılığı adlanan ölçüsüz sabit kәmiyyәtdir. Seqnetoelektriklәr üçün dielektrik qavrayıcılığı
E
{\displaystyle E}
-dәn asılı olduğuna görә
P
{\displaystyle P}
vә
E
{\displaystyle E}
arasındakı әlaqә qeyri-xәttidir.
D
=
(
1
+
4
π
χ
e
)
E
=
ε
E
{\displaystyle D=(1+4\pi \chi _{e})E=\varepsilon E}
ε
=
1
+
4
π
χ
e
{\displaystyle \varepsilon =1+4\pi \chi _{e}}
kәmiyyәti maddәnin dielektrik nüfuzluğu adlanır.
BS-də
P
=
χ
e
ε
0
E
{\displaystyle P=\chi _{e}\varepsilon _{0}E}
D
=
ε
0
ε
E
{\displaystyle D=\varepsilon _{0}\varepsilon E}
ε
=
1
+
χ
e
{\displaystyle \varepsilon =1+\chi _{e}}
Elektrik induksiya vektorunun daxil edilmәsinin mәnası ondan ibarәtdir ki, istәnilәn qapalı sәthdәn keçәn
D
{\displaystyle D}
vektoru seli (axını)
E
{\displaystyle E}
vektoru seli kimi verilәn sәthlә mәhdudlanan hәcm daxilindәki bütün yüklәrlә deyil, yalnız sәrbәst yüklәrlә tәyin edilir. Bu, bağlı (polyarlaşmış) yüklәri nәzәrә almamağa imkan verir vә bir çox mәsәlәlәrin hәllini sadәlәşdirir.
Elektromaqnit induksiyası
Elektromaqnit induksiyası — maqnit sahəsində hərəkət edərək öz konturundan keçən maqnit induksiya xətlərinin sayını dəyişdirən keçirici konturda elektrik cərəyanıdır. Elektormaqnit induksiyası 1831-ci ildə Maykl Faradey tərəfindən kəşf olunmuşdur. İnduksiya cərəyanının şiddəti konturla hüdudlanmış səthdən keçən maqnit selinin dəyişmə sürəti ilə mütənasibdir. Bu ifadənin tənliyi aşağıdakı kimidir: h'
E
=
−
d
Φ
B
d
t
,
{\displaystyle {\mathcal {E}}=-{{d\Phi _{B}} \over dt},}
Elektromaqnit induksiyası hadisəsi qapalı keçirici konturun əhatə etdiyi səthdən keçən maqnit selinin dəyişməsi zamanı konturda cərəyan yaranmasıdır.
Maqnit induksiya vektorunun modulu, konturun sahəsi və konturun normalı ilə induksiya vektoru arasında qalan bucağın kosinusu hasilinə maqnit induksiya seli deyilir.
Maqnit seli skalyar kəmiyyət olub, mənfi və ya müsbət qiymət ala bilər.
Maqnit induksiyası
Maqnit induksiyası – maqnit sahəsinin qüvvə xarakteristikasıdır. Vahidi törəmə vahid olan Tesladır.
== Maqnitostatika ==
Bio-Savar qanunu:
B
→
(
r
→
)
=
μ
0
∫
L
1
I
(
r
→
1
)
d
L
1
→
×
(
r
→
−
r
→
1
)
|
r
→
−
r
→
1
|
3
,
{\displaystyle {\vec {B}}({\vec {r}})=\mu _{0}\int \limits _{L_{1}}{\frac {I({\vec {r}}_{1}){\vec {dL_{1}}}\times ({\vec {r}}-{\vec {r}}_{1})}{|{\vec {r}}-{\vec {r}}_{1}|^{3}}},}
B
→
(
r
→
)
=
μ
0
∫
j
→
(
r
→
1
)
d
V
1
×
(
r
→
−
r
→
1
)
|
r
→
−
r
→
1
|
3
,
{\displaystyle {\vec {B}}({\vec {r}})=\mu _{0}\int {\frac {{\vec {j}}({\vec {r}}_{1})dV_{1}\times ({\vec {r}}-{\vec {r}}_{1})}{|{\vec {r}}-{\vec {r}}_{1}|^{3}}},}
== Maqnit sirkulyasiyası haqqında Amper qanunu ==
∮
∂
S
B
→
⋅
d
l
→
=
μ
0
I
S
≡
μ
0
∫
S
j
→
⋅
d
S
→
,
{\displaystyle \oint \limits _{\partial S}{\vec {B}}\cdot {\vec {dl}}=\mu _{0}I_{S}\equiv \mu _{0}\int \limits _{S}{\vec {j}}\cdot {\vec {dS}},}
r
o
t
B
→
≡
∇
→
×
B
→
=
μ
0
j
→
.
{\displaystyle \mathrm {rot} \,{\vec {B}}\equiv {\vec {\nabla }}\times {\vec {B}}=\mu _{0}{\vec {j}}.}
== Xarici keçidlər ==
Crowell, B., "Electromagnetism".
Nave, R., "Magnetic Field".
İnduksiyalı sürüklənmə
İnduksiyalı sürüklənmə, sonlu bir səthin yaratdığı qaldırıcı qüvvənin səbəb olduğu sürütlənmə qüvvəsinə verilən addır.
Praktiki olaraq sonsuz bir qanadın olması mümkün deyildir. Buna görə, qanad profilləri iki ölçülü model olsa belə, bir qanad əslində üçölçülüdür və cərəyan bu qanada göndərildikdə, yaranan reaksiya qüvvəsi iki komponentə malikdir: profilin mövcudluğundan formalaşmış parazit sürüklənmə qüvvəsi və qaldırıcı qüvvə. Ümumiyyətlə, qaldırıcı qüvvə parazitar sürüklənmə qüvvəsinə görə daha böyük bir qüvvə kimi ölçülür.
Məhz bu səbəblə, qanad ucunu dövrə vuraraq təzyiqin aşağı olduğu yuxarı zonaya təzyiqin aşağı olduğu aşağı zonadan keçən bir cərəyan müşahidə olunur (axına perpendikulyar bir istiqamətdə). (Qanad ucu vorteksi) Bu vorteks əlavə sürüklənməyə səbəb olur, lakin bu sürüklənmə parazit sürüklənmədən fərqli olaraq cari sürətin kvadratına tərs mütənasibdir.
Qaldırıcı qüvvəni artıran hər hansı bir amil induksiyalı sürüklənməni də artırır. (Məsələn: Hücum bucağı)
İnduksiyalı sürüklənmə qüvvəsini aşağıdakı yollarla zəiflətmək mümkündür:
Qanad genişliyini artırmaq: Qanad ucu vorteksləri qanad uclarına yaxın bölgələrdə reallasşdığından artırılmış qanad genişliyi, qanadın bu vorteksdən təsirlənmə faizini azaldacaqdır.
Qanad ucu lövhəsindən istifadə: Qanad ucunda bu vorteksin reallaşmasının qarşısını alacaq və ya təsirini azaldacaq qanad ucu hissəsi, induksiyalı sürüklənməni kifayət qədər azalda bilər.
İnduksiyalı sürüklənmə aşağıdakı kimi hesablanır:
D
i
=
1
2
ρ
V
2
S
C
D
i
=
1
2
ρ
0
V
e
2
S
C
D
i
{\displaystyle D_{i}={\frac {1}{2}}\rho V^{2}SC_{Di}={\frac {1}{2}}\rho _{0}V_{e}^{2}SC_{Di}}
C
D
i
=
k
C
L
2
π
A
{\displaystyle C_{Di}={\frac {kC_{L}^{2}}{\pi A}}}
ve
C
L
=
L
1
2
ρ
0
V
e
2
S
{\displaystyle C_{L}={\frac {L}{{\frac {1}{2}}\rho _{0}V_{e}^{2}S}}}
Bunun nəticəsi olaraq:
C
D
i
=
k
L
2
1
4
ρ
0
2
V
e
4
S
2
π
A
{\displaystyle C_{Di}={\frac {kL^{2}}{{\frac {1}{4}}\rho _{0}^{2}V_{e}^{4}S^{2}\pi A}}}
Beləliklə:
D
i
=
k
L
2
1
2
ρ
0
V
e
2
S
π
A
{\displaystyle D_{i}={\frac {kL^{2}}{{\frac {1}{2}}\rho _{0}V_{e}^{2}S\pi A}}}
A
{\displaystyle A\,}
Genişlik nisbəti,
C
D
i
{\displaystyle C_{Di}\,}
Sürüklənmə əmsalı,
C
L
{\displaystyle C_{L}\,}
Daşınma əmsalı,
D
i
{\displaystyle D_{i}\,}
İnduksiyalı sürüklənmə
k
{\displaystyle k\,}
Elliptik daşınma paylanmasına yaxınlaşma faktoru 1.05 −1.15 arası bir dəyər.