İSTİSMAR
\[ər.\] сущ. 1. кардик кутун, кӀвалахарун, менфят къачун, файда къачун; istismar etmək кил. istismar 1); 2. масадан зегьметдикай менфят (хийир) къачун; istismar etmək масадан магьсул (зегьмет) тӀуьн, амансуздаказ вичин патал кӀвалахарун.
Ərəbcə səmərə sözü ilə qohumdur. İsti hissəsi önlük yerində işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »ə. 1) səmərə əldə etmə, istifadə etmə; 2) təbii sərvətlərdən istifadə etmə; 3) başqasının əməyindən qazanc götürmə
Tam oxu »I. i. 1. exploitation; 2. (mexanizmi, müəssisəsi və s. ) operation, exploitation; ~ etmək to exploit (d
Tam oxu »I сущ. эксплуатация: 1. присвоение одними людьми продуктов труда других людей. İnsanın insan tərəfindən istismarı эксплуатация человека человеком, fəh
Tam oxu »is. [ər.] 1. Hər hansı bir əməli məqsəd üçün sistematik istifadə etmə, faydalanma, işlətmə. Neft quyularının istismarı
Tam oxu »