KÖKLÜ
прил. 1. дувулар (пунар) авай; дувулар галай (мес. ттар); 2. пер. чӀехи, еке, кӀеви, мягькем (мес. раг); 3. пер. пун галай, гзаф мукьва-кьили авай, чӀехи сихил авай (мес. хзан, кас).
sif. 1. Torpaq altında kökü, rişələri olan. // Kökü üstündə olan, kökü ilə birlikdə. Kür çayı bəndini yaz yaran kimi; Köklü ağacları aparan kimi; Yard
Tam oxu »прил. 1. имеющий корень, с корнем 2. коренастый (с большими и крепкими корнями). Köklü palıd коренастый дуб 3
Tam oxu »I. s. 1. (kökü olan) rooty, (i.s.) having roots; 2. (möhkəm kök buraxmış) rooted; 3. (qohum-əqrabalı) (i
Tam oxu »