MÜQƏSSİR
[ər.] сущ. прил. 1. тахсиркар, гунагькар; 2. къанундалди тахсиркар яз гьисабнавай, тахсир квай кас; жинаяткар, жани; ** müqəssir kürsüsü тахсиркаррин куьрсуь (судда).
sif. və is. [ər.] 1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. [Balaş:] Mən müqəssirəm, Sevil! C
Tam oxu »I сущ. 1. виновник, виновница. Müqəssiri axtarmaq искать виновника 2. юрид. обвиняемый, обвиняемая (лицо, которому предъявлено обвинение в каком-л
Tam oxu »s. guilty (of), defendant; culpable; ~ olmaq to be* guilty; nədəsə ~ olmaq to be* guilty of smth.; Bu işdə o müqəssirdir He / She is to blame for this
Tam oxu »sif. coupable ; fauti//f, -ve ; ~ olmaq être coupable ; ~ tutmaq accuser vt ; blâmer vt
Tam oxu »