MÜTTƏHİM
\[ər.\] сущ. тахсиркар, гунагькар; вич тахсирлу тир (жезвай), суддал вичел тахсир вегьенвай, тахсиркар яз гьисабзавай кас; müttəhim etmək тахсиркар авун, тахсир кутун (вегьин), тахсиркар яз гьисабун.
is. accusé m, -e f ; prévenu m, -e f ; inculpé m, -e f ; ~lər kürsüsü banc m des accusés
Tam oxu »MÜTTƏHİM (hüq.) Ehtiyac qalmasın məhkəmələrə; Həm müttəhim olaq, həm hakim olaq (B.Vahabzadə); GÜNAHKAR Budur indi dayanıb; Günahkarın önündə; Özü gün
Tam oxu »сущ. 1. обвиняемый, обвиняемая (тот или та, кому предъявлено обвинение в каком-л. преступлении) 2. подсудимый, подсудимая (тот, кто обвиняется в каком
Tam oxu »is. [ər.] İttiham olunan; günahkar, müqəssir, məhkəmədə ittiham edilən adam. Müttəhimi dindirmək. Müttəhimin müdafiəçisi
Tam oxu »