NÖQTƏ
[ər.] сущ. нукьта, нукьтӀа (1. гел, леке, тӀехв, бицӀи тӀехв хьтин лишан; nöqtə kimi нукьта хьтин (хьиз), гзаф гъвечӀи, гужалди кьатӀуз жедай; 2. грам. точка; жумлаяр сад-садакай ччара ийидай, гьакӀни гаф куьрелди кхьидамаз эцигдай (.) ишара); // араб хафалагда бязи хафарин винелай ва я кӀаникай эцигдай ишара; 3. мат., физ. уьлчуь авачир чка; цӀарари сада-сад атӀанвай чка; 4. гьавада ва я са затӀунин винел тайин са чка; 5. чка; пад, тереф; bir nöqtəyə yığılmaq са чкадал кӀватӀ хьун; bir nöqtəyə baxmaq са нукьтадиз килигун; 6. физ. са затӀунин са гьалдай маса гьалдиз финифин къалурдай температурадин кьадар; qaynama nöqtəsi ругунин нукьта; 7. муз. кьадар, дережа); ** nöqtə qoymaq нукьта эцигун, куьтягьун, акьалтӀарун, тамамарун, эхирдиз акъудун.