TİKƏ
сущ. 1. кӀус; pendir tikəsi нисидин кӀус; ət tikəsi якӀун кӀус; böyük tikə boğaz yırtar. Ata. sözü чlехи кlус туьтуьна акlида; bir tikə а) са кӀус, са тӀимил, тӀимил кьван; б) са кӀусни, эсиллагь, гьич, асла; в) са гъвечӀи, лап гъвечӀи (мес. аял); 2. пер. недай затӀар, тӀуьн; ** haram tikə кил. haram; ürəyi bir tikə olmaq кил. ürək; yağlı tikə кил. yağlı 3).