глаг. простореч.
1. стонать (издавать стон – протяжный заунывный звук или крик). Ucadan zarıldamaq громко стонать, yaralı yavaşca zarıldayırdı раненый тихонько стонал
2. громко плакать, реветь
гл. 1. суза авун, угь авун, цӀурун (мес. тӀал авай касди); 2. зарул-зарул шехьун, ккуз-ккуз шехьун; цӀугъун (мес
Tam oxu »f. 1) gémir vi, pousser des gémissements, geindre vi (inildəmək) ; 2) sangloter vi, dan. chialer vi (ağlamaq)
Tam oxu »f. 1. (inildəmək) to moan, to groan; to whimper; 2. (ağlamaq) to sob, to weep* / to cry bitterly
Tam oxu »f. 1. Şiddətli həyəcan, ağrı, əziyyət, əzab və s. təsirindən zarıltı səsi çıxarmaq; inildəmək. [Sofiya:] Allah xatirinə məndən əl çəkin, günahımı artı
Tam oxu »