ZEHİN

[ər.] сущ. зигьин (1. инсандин кьилин мефтӀедин кьатӀунин, фикирунин, фагьумунин, гъавурда гьатунин, рикӀел хуьнин алакьун; макь, мукьуф; талант; 2. фикир, хиял; zehnində qalmamaq рикӀел аламукь тавун, фикирдай (хиялдай) акъатун; zehni açılmaq зигьин ахъа хьун, фикирунин, фагьумунин алакьун чкадал хтун, хъсан хьун, кьиле кьезилвал гьисс авун; zehni qaralmaq зигьин чӀулав хьун, фикир са чкадал кӀватӀиз тахьун; фикирунин, фагьумунин алакьун амукь тавун.
ZEH
ZEHİNLİ
OBASTAN VİKİ
Zehin
Ağıl və ya zəka — doğru ilə yanlışı ayırd etmə, hər hansı bir mövzuda fikir yürütmə və münasibət bildirmə qabiliyyətidinə deyilir. Məntiq də ağlın əsas hissəsidir. İnsan yaşa dolduqca ağlı da inkişaf edir. Dərrakə isə bir hadisəni dərk etməyi, qavramağı mühakimə etməyi və açıqlamağı təmin edir. Ümumiyyətlə, 12 yaşa qədər sürətlə inkişaf edən dərrakə qabiliyyəti 20 yaşa qədər davam edir və sonra sabit qalır. Dərrakə insanın hər vəziyyətdə qabiliyyətini üzə çıxartmaya da bilər. Məsələn, gözəl şeir yazan adam bəsit riyazi məsələni həll etməkdə çətinlik çəkir. Çünki dərrakə özünü psixoloji hadisələr, idrak, yadda saxlama qabiliyyəti, meyillər və s. ilə əlaqədar fərqli şəkildə göstərir. Ağıl hisslər, emosional proseslər, anlayış, yaddaş, istəklər, fərdi xüsusiyyətlər və motivlər, həmçinin şüursuzluqla müəyyən edilir.

Digər lüğətlərdə