Çağdaş dilimizdə daha çox bardaş kimi işlədilir. Ayaqları bir-birinə ilişdirərək (bağlayaraq) oturmaqla bağlıdır (biz uşaq olanda bağdaş qurmayanlara çörək vermirdilər. Çünki bağdaş qurub oturmaq abır-həya simvolu idi). Bağlamaq feili ilə əlaqədar olduğundan indi bardaş işlətməyimizə elmi cəhətdən bəraət qazandırmaq olmaz. Sözün ayboqdaş forması da olub. Ay (dəyirmi), boq (boğ, bağla), daş (birlik) hissələrindən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)