XIII əsrin 2-ci yarısında ərəb xilafətində meydana gəlmiş müsəlman şiə təriqəti.
şiəlikdə təriqət (imam Cəfər Sadığın böyük oğlu İsmayılın adından).
ismaililərin təlimi.
nağıllarda: sehrli, tilsimli dua; Allahın ən böyük adı.
Məhəmməd peyğəmbərdən sonra 12 imamın hakimiyyətinə etiqad edən müsəlman, şiə məzhəbi.
Quran surələrindən birnin adı («merac gecəsi»-nə işarədir; gecə vaxtı yol getmə).
Allahın dörd mələyindən (Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil) biri, qiyamət günü sur (şeypur) çalıb ölüləri qəbirdən qaldıran; qiyamətin qopduğunu xəb
duanın, namazın, orucun və s.-nin qəbul edilməsi.
Allaha yalvarıb kömək istəmə; xahiş.
Allaha yalvararaq günahlarının bağışlanmasını istəmə; «əstəğfürullah» deyə tövbə etmə.
görüləcək bir işin uğurlu olub–olmayacağını qabaqcadan bilmək üçün Quran, təsbeh və s. ilə fal açma, dua oxuma
gənziyə qədər burnuna su çəkmək (qüslün müstəhəblərindən biri).
Allaha yalvarmaqla, ona dua etməklə yağış istəmə; müsəlla.
asilik, itaətsizlik (Allaha qarşı, dövlətə qarşı).
1. axşam; 2. axşam ibadəti.
din xadimi; molla, ruhani.
Həccə gedən ziyarətçilərin qurban kəsəcəkləri heyvana nişan qoyması.
çoxallahlılıq, bütpərəstlik.
İlahi nurun saçması.
İslam dinində işığı əsas götürən fəlsəfi cərəyan (Əsasını Şihabəddin Sührəvərdi qoymuşdur).
tabe olma, boyun əymə; tabelik.
e. ə. I minillikdə Fələstində yəhudilər arasında yayılmış din; yəhudi dini.
yepiskop rütbəli keşiş.
pravoslav xristianlarda: keşiş.
Həccə gedən zəvvarların bellərinə bağlayıb bədənlərinin aşağı hissəsini örtən parça.
zərdüştilərdə: xeyir və nur allahı.
yəhudicə bax kabbala
sehrbazlıqla əlaqədar olub yəhudilər arasında yayılmış mistik nəzəriyyə.
qədim yunan allahları və onların ayininin kahinləri.
1. xristian kilsələrində moizə oxumaq üçün xüsusi uca yer, xitabət kürsüsi. 2. ibadət zamanı yepiskopun kürsüsü
İslam dininə inanmayan, müsəlman olmayan; dinsiz.
kafir kimi, kafircəsinə.
bax kafiranə.
Allahı, islam dinini inkar etmə.
1. qədim misirlilərdə qeybdən xəbər verən ruhani; 2. bütpərəstlərdə: din xadimi; tagut.
kahinin peşəsi.
kalvinizm məzhəbinə mənsub adam.
İsveçrədə yaranmış protestant məzhəblərindən biri (XVI əsrdə Kalvin tərəfindən təsis edilmişdir).
1. kilsə tərəfindən müqəddəs sayılan kitablar; 2. dini bayramlarda oxunan mahnı.
katolik kilsəsində və yəhudi məbədlərində dini mahnılar oxuyan adam.
1. katolik kilsəsi; 2. katolik məbədində xor dəstəsi üçün yer.
1. katoliklərdə: keşiş köməkçisi; 2. İngiltərədə: ev keşişi.
başlıqlı plaş geyən Roma katolik rahibi.
Roma katolik kilsəsində ruhanilər heyəti.
VIII əsrdə Babilistan yahudilərinin arasında meydana gəlmiş və mənşə etibarilə Talmudu rədd edən iudaizm təriqəti
Roma katolik kilsəsində baş ruhani rütbəsi və bu rütbəni daşıyan şəxs.
kardinal rütbəsi.
XII əsrin ikinci yarısında Fələstində əsası qoyulmuş katolik rahib ordeni.
katolik kilsələrində: keşikçi.
1. cənazəni dəfn yerinə aparmaq üçün maşın (araba).