İNTİQAM
[ər.] сущ. кьисас, уьж; кьисас къачун, уьж къачун; intiqam almaq (çəkmək) кьисас къахчун, уьж къахчун.
is. [ər.] Özünə pislik edənə pislik etmə arzusu və işi; qisas, qisas alma, heyif alma, əvəzə əvəz; öc
Полностью »сущ. 1. месть, мщение; устар. отмщение. İntiqam hissi чувство мести, qan intiqamı кровная месть, intiqam odu жажда мести 2
Полностью »i. vengeance, revenge; qan ~ı blood feud, vendetta; ~ almaq to revenge (on), to take* vengeance (on, for), to avenge (d
Полностью »İNTİQAM (pislik edən şəxsdən heyfini, acığını çıxma) Bu intiqam təkcə özünün deyil, bu ana qədər bədbəxt olmuş və gələcəkdə bədbəxt olacaq qızların in
Полностью »is. vengeance f ; qan ~ı vendetta f ; ~ almaq venger vt ; təhqirə görə ~ almaq venger une offense
Полностью »