İRTİFA’
ə. 1) yüksəlmə, yuxarı çıxma; 2) tərəqqi etmə, inkişaf etmə; 3) yer üzündən və ya dəniz səthindən yüksəklik dərəcəsi, hündürlük.
İRTİFA’
ə. 1) yüksəlmə, yuxarı çıxma; 2) tərəqqi etmə, inkişaf etmə; 3) yer üzündən və ya dəniz səthindən yüksəklik dərəcəsi, hündürlük.
[ər.] куьгьн. 1. хкаж хьун, виниз акъатун; 2. вилик финиф, инкишаф авун; 3. винизвал, кьакьанвал.
Полностью »сущ. устар. 1. повышение, поднятие уровня чего-л. 2. подъем, воодушевление, возбуждение 3. высота, высокое место, возвышенность
Полностью »