İRTİKAB
сущ. устар. грех, впадение в грех. İrtikab etmək совершить грех
[ər.] сущ. куьгьн. гунагь кар авун, гунагьда гьатун, пис ва къадагъа авунвай са кар авун; irtikab etmək кил
Tam oxu »is. [ər.] köhn. Günah iş görmə, günaha batma, pis və ya qadağan edilmiş bir iş görmə. □ İrtikab etmək – günah iş görmək, qadağan edilmiş pis bir iş gö
Tam oxu »