İRTİKAB

is. [ ər. ] köhn. Günah iş görmə, günaha batma, pis və ya qadağan edilmiş bir iş görmə.
□ İrtikab etmək – günah iş görmək, qadağan edilmiş pis bir iş görmək.
Niyə verdin fənayə doğruluğu; İrtikab eylədin bu oğruluğu? M.Ə.Sabir.

İRTİHAL
İRTMƏK

Digər lüğətlərdə

безбу́рно покрахма́лить похвата́ть скрупулёзный строка́ хлеборе́з щепети́льность герб густогри́вый дождеме́рный дя́дечка засекре́чивать к се́веро-восто́ку от назу́бриваться начи́танность промфинпла́н ро́зжиг ря́жевый стимуля́ция сча́ливать тя́вканье fleshliness non liquet padrone trade wind