f. xasiyyət, təbiət
ə. 1) bədbəxt, zəlil, talesiz; 2) nüfuzunu itirmiş, gözdən düşmüş
ə. bədbəxtlik, zəlillik, talesizlik
ə. nikahlı, qanuni (ər)
ə. nikahlı, qanuni (arvad)
ə. tərsinə dönmüş, başıaşağı olmuş, əksinə çevrilmiş
MƏNQƏBƏ(T) ə. 1) ləyaqət; 2) tərifəlayiq sifət, təriflənməli xidmət, fəaliyyət; 3) mədh(iyyə)
ə. kabab bişirmək üçün xüsusi ocaqlıq; manqal
ə. 1) daşınmış, köçürülmüş; 2) ağızdan-ağıza söylənib yayılmış (söz, xəbər); 3) danışılmış, nəql edilmiş
ə. «mənqul» c. t. bilənə və danışana əsaslanan məlumat
ə. naxışlanmış, müxtəlif boyalarla rənglənmiş; nəqş edilmiş, çəkilmiş
ə. nöqtəsi olan, nöqtəli
MƏNN1 ə. 1) yaxşılıq etmə; 2) yaxşılığı başa qaxma; minnət. MƏNN2 ə. batman (3 kq-dan 12 kq-a qədər ağırlıq ölçüsü)
MƏNNA’ ə. mane olan
ə. mərhəmətli, səxavətli, şəfqətli (kişi)
ə. mərhəmətli, səxavətli, şəfqətli (qadın)
ə. 1) yüksək vəzifə, böyük məqam; 2) bir çayın dənizə və ya başqa çaya töküldüyü yer; çayağzı
ə. və f. vəzifəli, vəzifəsi olan
ə. və f. vəzifəli olma, vəzifəlilik
ə. və f. mənsəb verən; vəzifəpərəst
ə. və f. vəzifəni sevmə; vəzifəpərəstlik
ə. yaddan çıxmış, unudulmuş
MƏNSUB1 ə. 1) qoyulmuş, qonmuş; 2) təyin olunmuş; 3) dikinə basdırılmış, dikinə qoyulmuş; 4) ərəb dili qrammatikasında: təsirlik halda olan
MƏNSUBƏ1 ə. 1) vəzifə; 2) tikilmiş. MƏNSUBƏ2 ə. şahmat
ə. mənsub olma, asılı olma, mənsubluq, asılılıq
ə. 1) toxunmuş; 2) toxuma (parça və s. haqqında)
ə. 1) qüvvədən düşmüş; 2) ləğv edilmiş
MƏNSUR1 ə. 1) dağınıq, pərakəndə; 2) nəsrlə yazılmış (ədəbi əsər haqqında) // nəsr. MƏNSUR2 ə. qələbə çalmış, üstün gəlmiş
ə. qalibiyyət, müvəffəqiyyət
ə. 1) mətnə yazılmış, qeyd edilmiş; 2) sübut gətirilmiş; 3) haqqında Qur’anda ayə olan məsələ
MƏNŞƏ’ ə. 1) törənən yer, bir şeyin çıxdığı və ya zahir olduğu yer; 2) əsil, əsas, kök; 3) başlanğıc, əvvəl
MƏNŞUR1 ə. riyaziyyatda: prizma. MƏNŞUR2(Ə) ə. 1) yayılmış, aşkar olmuş; 2) nəşr edilmiş, çap olunmuş; 3) padşah tərəfindən verilmiş (fərman və s
MƏNŞUR2(Ə) ə. 1) yayılmış, aşkar olmuş; 2) nəşr edilmiş, çap olunmuş; 3) padşah tərəfindən verilmiş (fərman və s
ə. 1) qurşaq, kəmər; 2) Yer kürəsinin müəyyən xüsusiyyətə malik sahəsi
ə. 1) düzgün təfəkkür qaydalarından bəhs edən elm; 2) nitq, dil; 3) müsahibə, söhbət; 4) ağlabatan, düzgün, düz (fikir və s
ə. 1) məntiq elminə aid olan; 2) məntiq qaydalarına uyğun, ağıla müvafiq, əsaslandırılmış (fikir və s
ə. və f. məntiq mütəxəssisi, məntiq elmi ilə məşğul olan alim
ə. «quşların söhbəti» (XIII əsr şairi Fəridəddin Əttarın əsərinin adından ümumiləşmişdir)
ə. 1) söylənmiş söz; 2) məfhum, məal
MƏ’NUS(Ə) ə. 1) alışmış, isinişmiş; 2) adət, vərdiş
MƏ’NUSİYYƏT ə. alışma, isinişmə, adət etmə
ə. asılı, bir şeyin varlığından asılı olan
ə. məqsəd; niyyət olunan şey
ə. kişi toxumu; erkək heyvanın toxumu; sperma
MƏNZƏLƏ(T) ə. dərəcə, rütbə
ə. 1) görünən yer; 2) görünüş, surət; 3) aspekt
ə. 1) seyr olunan təbiət, təbiətin görünüşü; 2) belə yerləri təsvir edən şəkil; peyzaj, panorama; 3) perspektiv