(-ди, -да) yem; ем гун yemləmək (heyvanları, quşları).
(-ди, -да, -ар) meyvə; емишдин тар meyvə ağacı; емишдин багъ a) meyvə bağı; b) məc. şair. növrəstə gözələ işarə (təşbehlərdə)
1. meyvəçi; bağban; 2. yemişçi (meyvə qurudan və ya quru meyvə satan adam).
meyvəçilik; bağçılıq.
yengə; рушан енге qız (evinin) yengəsi.
yengəlik.
bot. gülxətmi.
(-ди, -да, -ар) 1. zool. yenot (tünd sarı rəngli qiymətli dərisi olan heyvan); енотдин yenot -i [-ı]; енотдин хам yenot dərisi; 2
ЕПИНА, ЕПЕР bax еб.
yepiskop (xristian dinində yüksək ruhani rütbə və bu rütbəni tutan şəxs).
top. müxtəlif cür meyvələr, meyvəcat; yer-yemiş, bostan meyvələri.
1. bax ери-бине; 2. keyfiyyət; хъсан ери авай yaxşı keyfiyyətli, keyfiyyətcə yüksək olan.
nida itil! rədd ol! mənasında (iti qovlamaq üçün işlədilən nida sözü).
1. daimi yaşayış yeri; ev, mənzil, məskən; 2. mənbə, məxəz; 3. əsil, mahiyyət, məğz, əsas mətləb.
1. yeriş, yerimək tərzi; севрен ериш ayı yerişi (yanlarını basa-basa yerimə); 2. sürət, temp; hərəkət; 3
zərf heç, qəti, əsla, qətiyyən, yerli-dibli.
bax ясавул.
(-ди, -да, -ар) 1. əsir; kölə, qul, məhkum; 2. məc. dustaq; 3. məc. yesir, vurğun, məftun, mübtəla; * есир авун a) əsir etmək, əsir almaq; b) azadlıqd
əsirlik; yesirlik, əsarət, qulluq, köləlik, məhkumluq, dustaqlıq; есирвиле хьун əsirlikdə olmaq.
(-ди, -да, -ар) 1. yetim; етим аял yetim uşaq; 2. məc. fağır, yazıq, zavallı, miskin; kimsəsiz, baxımsız; етим кьуьлуьник экечӀайла хар къвада
top. dan. 1. yetim-yəsir, yetimlər; 2. məc. yoxsullar, məzlumlar, evsiz-eşiksizlər.
yetimlik, kimsəsizlik.
yetimcəsinə, yetim kimi; zavallıcasına, yazıq-yazıq, məzlum-məzlum, fağır-fağır.
yetimxana; yetimlər evi (köhn.).
yefreytor (ən kiçik hərbi rütbə).