лингв
I
сущ. подлежащее:
1. главный член предложения, обозначающий пред мет. Mübtədanın ifadə vasitələri средства выражения подлежащего, mübtəda budaq cümləsi придаточное предложение подлежащего
2. предмет суждения
II
прил. подлежащный
Mübtəda
Mübtəda — (ərəb. ibtidai, baş, başlanğıc deməkdir) Cümlənin baş üzvü olub, hərəkət və əlaməti xəbərlə müəyyənləşən şəxsi, əşyanı və yaxud məkanı bildirir.
Mübtəda "kim?", "nə?" bəzən də "hara?" suallarına cavab verir. İsmin adlıq halında olan sözlər və birləşmələrlə ifadə olunur. Mübtəda insan məfhumu ifadə etdikdə "kim?", digər canlı və cansız varlıqları ifadə etdikdə "nə?", məkan anlayışı ifadə etdikdə isə "hara?" sualına cavab verir. Məsələn: Humay (kim?) Şuşaya gedir. Onların evləri (nə?) Şuşadadır. Şuşa (hara?) gözəl və qədim şəhərimizdir. Onun (kimin?) gözəl paltarı var
Mübtəda cümlənin ən müstəqil üzvü olub qrammatik cəhətdən heç bir üzvdən asılı deyil.
Mübtəda ismin adlıq halında olan sözlər və söz birləşmələri ilə ifadə olunur.
Mübtəda budaq cümləsi
Mübtəda budaq cümləsi ya baş cümlənin buraxılmış mübtədası əvəzində işlənir, ya da baş cümlədə işarə əvəzliyi ilə ifadə olunur və mübtədanı izah edir. Məsələn:
Hamıya məlumdur ki (nə?), payızda meyvə bol olur.
Məktubda o da yazılmışdı ki (nə?), Çingizi xaricə göndərmək istəyir.
Bəzən mübtəda budaq cümləsi baş cümlədən əvvəl gəlir və ona bağlayıcı sözlə bağlanır. Baş cümlədə mübtəda vəzifəsindən qarşılıq bildirən söz olur və ya təsəvvür edilir. Məsələn:
İnsanın ürəyindən nə keçirsə, o gizlində qalmalıdır.