sif. contradictoire ; contraire
sif. contradictoire ; contraire
sif. [ər.] Uyğun olmayan, düz gəlməyən, müvafiq olmayan; zidd, əks, müxalif. [Rza bəy Məşədi İbada:] O cür şey məsləkimə müğayirdir
Tam oxu »прил. устар. противоречащий, не соответствующий чему-л.; müğayir olmaq не соответствовать, противоречить (принципам, убеждениям и т
Tam oxu »s. 1. discrepant; contradictory, conflicting; 2. not corresponding (with), incongruous (with)
Tam oxu »