yançı
yançı
сущ. нугъ. 1. кьве хъел тереф баришугъ хъийидай кас; арачи; // куьмекчи, гьавар; 2. къвалав аял гвай кӀвалахзавай дишегьли
Tam oxu »1. İki küsülü tərəfi barışdıran adam; vasitəçi; köməkçi, havadar. 2. Sağdış, soldış. Dastanlarda sonuncu mənaya rast gəlinir
Tam oxu »I (Bərdə, Borçalı, Xocavənd, Kürdəmir, Qazax, Qarakilsə, Quba, Tovuz) köməkçi. – Yançı olmasa, çovan, sığırçı işdiyəmməz (Borçalı); – Xanatoxuyanın ya
Tam oxu »is. məh. 1. İki küsülü tərəfi barışdıran adam; vasitəçi. Xülasə, hər iki tərəf yançıların köməyi ilə bir-birinə güzəştə gedib toyu başlayacaqlar
Tam oxu »