ŞİƏ

Şiəlik ― İslam dininin ikinci ən böyük məzhəbi. Şiəliyin təqibçiləri Əli ibn Əbu Talibin İslam peyğəmbəri Məhəmmədin varisi və ilk imam olaraq təyin edildiyini düşünürlər. Şiələrə görə imamlıq həm də peyğəmbərin ailəsinə (İslam ədəbiyyatına görə "Əhli-beyt") və onun nəslindən törəmiş, xüsusi maddi və mənəvi nüfuza sahib olduqlarına inandıqları fərdlərə də sirayət edir. Dünyada İslam dininə etiqad edənlərin 10-15%-ni Şiə məzhəbinin nümayəndələri təşkil edir. "Şiə" sözünün mənası "izləyici", "təqib edən" və ya "tərəfdar" deməkdir. Tarixdəki ifadəsilə "şiətul-Ali" (ərəb. شيعة علي‎) yəni "Əli tərəfdarı" birləşməsinin qısaldılmış formasıdır. "Əli şiəsi", "Əhli-beyt şiəsi" kimi ifadələr Məhəmməd peyğəmbərin sözlərində də çox görünmüşdür. Bu haqda İslam mənbələrində bəzi hədislər də mövcuddur. : Sünni alimi Firuz Abadi öz lüğətində belə yazır : "Şiə adı Əli (ə) və Əhli Beyt (ə) tərəfdarlarına verilən ad idi.

Şiə Ensiklopediyası (fars. دایرةالمعارف تشیع‎) — Şiə araşdırmaları haqqında yeni ensiklopediyadır ki, 1981-ci ildən 2011-ci ilə qədər 14 cilddə çap edilmişdir. Baş redaktoru Əhməd Seyid Cavadidir. Bu ensiklopediya İran İslam Respublikasında 13-cü dövrdəki ilin kitabının qalibi oldu.

Şiə Ayparası — Yaxın Şərqdə əhalinin əksəriyyətinin şiə olduğu və ya şərti olaraq güclü şiə azlığının olduğu aypara şəkilli həssas bölgədir. Son illərdə İran bütün şiə müsəlmanlarını bir bayraq altında birləşdirməyə çalışdığı üçün İranın təsiri və ya nəzarəti altındakı əraziləri müəyyənləşdirmək üçün bu termin meydana gəldi. Şiə Aypara qrupuna Livan, Suriya, Bəhreyn, İraq, İran, Azərbaycan, Yəmən və Əfqanıstanın qərb bölgələri daxildir. Bu term 2004-cü ildə İordaniya Kralı II Abdullah tərəfindən İranın 2005-ci ilin yanvarında keçirilən parlament seçkiləri ərəfəsində İraqa müdaxilə edildiyi zaman bildirdi. Bu, İraq sünnilərinin seçki təhdidləri və sonra qəsdən boykot edilməsi hökumətdə şiələrin üstünlük təşkil etməsinə səbəb ola biləcəyi və İraqın şiə İranın təsirinə məruz qalması ehtimalları kontekstində baş verdi. Ortaq bir dinin İran, İraq, Ələvilərin dominant oldugu Suriya və Livandakı siyasi cəhətdən güclü şiə Hizbullah milisi arasında əməkdaşlıq üçün yaxşı bir potensial təklif etdiyi, habelə bu digərlərinin regional güc oyununda İranın köməkçisi olacağı fərziyyəsi irəli sürüldü. Termin Yaxın Şərqin digər şiə bölgələrini əhatə etməsindən bəri inkişaf etmişdir. Şiə müsəlmanlarının üstünlük təşkil etdiyi xalqlar İran və İraqdır. Şiələr Azərbaycanda da böyük əksəriyyəti təmsil edir, lakin konstitusional olaraq dünyəvi dövlətdir. Faktiki təcrübə tərəfdarları olanlar daha aşağıdır, bu ümumiyyətlə hilaldan kənarlaşdırılmasına səbəb olmuşdur.

Şiəlik ― İslam dininin ikinci ən böyük məzhəbi. Şiəliyin təqibçiləri Əli ibn Əbu Talibin İslam peyğəmbəri Məhəmmədin varisi və ilk imam olaraq təyin edildiyini düşünürlər. Şiələrə görə imamlıq həm də peyğəmbərin ailəsinə (İslam ədəbiyyatına görə "Əhli-beyt") və onun nəslindən törəmiş, xüsusi maddi və mənəvi nüfuza sahib olduqlarına inandıqları fərdlərə də sirayət edir. Dünyada İslam dininə etiqad edənlərin 10-15%-ni Şiə məzhəbinin nümayəndələri təşkil edir. "Şiə" sözünün mənası "izləyici", "təqib edən" və ya "tərəfdar" deməkdir. Tarixdəki ifadəsilə "şiətul-Ali" (ərəb. شيعة علي‎) yəni "Əli tərəfdarı" birləşməsinin qısaldılmış formasıdır. "Əli şiəsi", "Əhli-beyt şiəsi" kimi ifadələr Məhəmməd peyğəmbərin sözlərində də çox görünmüşdür. Bu haqda İslam mənbələrində bəzi hədislər də mövcuddur. : Sünni alimi Firuz Abadi öz lüğətində belə yazır : "Şiə adı Əli (ə) və Əhli Beyt (ə) tərəfdarlarına verilən ad idi.

Şiəlik ― İslam dininin ikinci ən böyük məzhəbi. Şiəliyin təqibçiləri Əli ibn Əbu Talibin İslam peyğəmbəri Məhəmmədin varisi və ilk imam olaraq təyin edildiyini düşünürlər. Şiələrə görə imamlıq həm də peyğəmbərin ailəsinə (İslam ədəbiyyatına görə "Əhli-beyt") və onun nəslindən törəmiş, xüsusi maddi və mənəvi nüfuza sahib olduqlarına inandıqları fərdlərə də sirayət edir. Dünyada İslam dininə etiqad edənlərin 10-15%-ni Şiə məzhəbinin nümayəndələri təşkil edir. "Şiə" sözünün mənası "izləyici", "təqib edən" və ya "tərəfdar" deməkdir. Tarixdəki ifadəsilə "şiətul-Ali" (ərəb. شيعة علي‎) yəni "Əli tərəfdarı" birləşməsinin qısaldılmış formasıdır. "Əli şiəsi", "Əhli-beyt şiəsi" kimi ifadələr Məhəmməd peyğəmbərin sözlərində də çox görünmüşdür. Bu haqda İslam mənbələrində bəzi hədislər də mövcuddur. : Sünni alimi Firuz Abadi öz lüğətində belə yazır : "Şiə adı Əli (ə) və Əhli Beyt (ə) tərəfdarlarına verilən ad idi.

Şah Abbas məscidi (gürc. შაჰ-აბასის მეჩეთი; daha əvvəl Şah İsmayıl məscidi (gürc. შაჰ-ისმაილის მეჩეთი); digər mənbələrdə Göy məscid (gürc. ცისფერ მეჩეთი), Şiə məscidi (rus. Шиитская мечеть), Tatar məscidi (rus. Татарская мечеть) — 1522–1952-ci illərdə Tbilisi şəhərinin tarixi mərkəzində fəaliyyət göstərmiş məscid. 1522-ci ildə Şah İsmayılın qoşunlarının hücumu zamanı dağıdılmış kiçik kilsənin yerində bilavasitə körpünün yanında şiə məscidi tikilmişdir. Sonralar Şah Abbasın hücumu zamanı (1606-cı il) məscid genişləndirilmiş, minarələr ucaldılmışdır. Məscid şah Abbasın adını daşıyırdı. Böyük Vətən müharibəsindən sonra yeni körpünün tikilişi ilə əlaqədar məscid uçurulmuşdur.

Əhməd Cənnəti

Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı — məqalədə tarixdə mövcud olmuş Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı göstərilmişdir. İdrisilər (789-985-ci illər) — Zeydi Fatimilər xilafəti (909-1171-ci illər) — İsmaili Banu Kəniz (Avlad Kunuz) (1004–1412-ci illər) Banu Hammud (1016–1073-ci illər) — Zeydi Zirilər sülaləsi (973-1048) — İsmaili və ya zeydilik. Kəlbilər (948-1053) — İsmaili Cüstanilər (791–974-cü illər) — Zeydi Alid Əmirliyi (864–929-cu illər) — Zeydi Aişiya (912–961-ci illər) Ziyarilər (928–1043-cü illər) Buveyhilər sülaləsi (934–1062-ci illər) — Zeydi,sonra Cəfərilik Həsənəveyhid (959–1015-ci illər) Kakaveyhilər (1008-1274-cü illər) Nizari İsmaili dövləti (1090–1256-ci illər) — Nizari (İsmaililərin ən böyük qolu) Sərbədarilər (1332–1386-ci illər) — Cəfəri İncuidlər (1335–1357-ci illər) — Cəfəri Mərəşilər (1359–1582-cu illər) Qaraqoyunlular (1375–1469-cu il) Muşaşaiyyah (1436–1729-cu illər) — muşaşaiyyah təriqəti Səfəvilər Dövləti (1501-1736-cı illər) — Cəfəri Bakı xanlığı (1753–1806-cı illər) Cavad xanlığı (1747-1805-ci illər) İrəvan xanlığı (1604–1828-ci illər) Dərbənd xanlığı (1747–1806-cı illər) Gəncə xanlığı (1747–1804-cü illər) Talış xanlığı (1747–1828-ci illər) Naxçıvan xanlığı (1747–1813-cü illər) Qarabağ xanlığı (1747–1822-ci illər) Əfşarlar imperiyası (1736-1796/1804-cü illər) Zəndlər (1750–1794-cü illər) Qacarlar (1785–1925-ci illər) Pəhləvilər (1925–1979-cu illər) Məkkə şərifliyi — Zeydilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər. Mədinə şərifliyi — Cəfərilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər.

Şiə kitablarının siyahısı — Şiə əqidəli şəxslər tərəfindən yazılmış məşhur kitablar. "Ali-Muhəmmədin sirləri" - Süleym ibn Qeys əl-Hilali "Risalə əl-haqq li İmam Zeynəlabidin əleyhissalam" - (müəllif:) Əli ibn Hüseyn; (yazan:) Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab əz-Zühd" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab ən-Nəvadir" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Misbah əş-Şəriə" — Cəfər əs-Sadiq "Tövhidi Müfəzzəl" - (müəllif:) Cəfər əs-Sadiq; (yazan:) Müfəzzəl ibn Ömər "Məsailu Əli ibn Cəfər əleyhissalam" — Əli ibn Cəfər əs-Sadiq "Rza əleyhissalamın itrət və ümmətin fərqi haqqında kəlamı" — (müəllif:) Əli ibn Musa ər-Rza; (yazan:) Reyyan ibn Səlt "Came" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Nəvadir" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Məsail" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "əl-Məhasin" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Qurbul-İsnad" - Abdullah ibn Cəfər əl-Himyəri "Bəsair əd-Dərəcat" - Məhəmməd ibn Həsən əs-Səffar "Firəq əş-Şiə" - Səd ibn Abdullah əl-Əşəri əl-Qummi "Kitab əl-Məqalat vəl-Firəq" - Həsən ibn Musa ən-Novbəxti "Kitab əl-Kafi" - Məhəmməd ibn Yəqub əl-Kuleyni "Kamil əz-Ziyarat" - İbn Qəvləveyh "Şərh əl-Əxbar" - Qazi Nöman ibn Məhəmməd Təmimi Məğribi "Mən lə Yəhduruhul-Fəqih" - Şeyx Səduq "Uyunu Əxbar ər-Rza" - Şeyx Səduq "əl-İrşad fi Mərifəti Hucəcillah ala əl-İbad" - Şeyx Müfid "Təhzibul-Əhkam" - Şeyx Tusi "Əl-İstibsar fi Məctulifə fihi min əl-Əxbar" - Şeyx Tusi "Nəhcül-bəlağə" - Şərif Razi "Cəvahirus-Səniyyə fi Əhadisil-Qüdsiyyə" - Hürr Amili "Biharul-Ənvar" - Əllamə Məclisi "Mizanul-hikmət" - Məhəmməd Reyşəhri "Təfsiri Əbu Həmzə əs-Sumali" — Sabit b. Dinar "Təfsiri Qummi" — Əli ibn İbrahim əl-Qummi "Təfsiri Fırat" — Fırat ibn İbrahim əl-Kufi "Təfsiri Əyyaşi" — Məhəmməd ibn Məsud əl-Əyyaşi "Ət-Tibyan fi təfsiril-Quran" — Şeyx Tusi "Məcməul-Bəyan" — Şeyx Təbərsi "Əl-Bəyan fi təfsiril-Quran" — Əbülqasim Xoyi "Əl-Mizan fi təfsiril-Quran" — Əllamə Təbatəbai "Burhan" — Bəhrani "Nurüs-səqaleyn" — Həvizi " Təfsiri-Nümunə" — Ayətullah Məkarim Şirazi və heyət "Nur Təfsiri" — Möhsin Qiraəti "Təsnim" — Cavadi Amuli "Tarix" - əl-Yəqubi "Kamal əd-Din və Təmam ən-Nimə" - Şeyx Səduq "Təzkirətul Əxtar" - Şeyx Müfid "Muruc əz-Zəhəb və Məadin əl-Cəvahir" - əl-Məsudi "Tarixe-Qum" - Həsən ibn Məhəmməd ibn Həsən Qummi (HQ. IV əsr) "Tarixi-Rey" - Müntəxəbüddin (HQ. VI əsr) "Tarixi-Rey" - Əbu Səd Mənsur ibn Hüseyn Abin "Təbəristanın tarixi" - İbn İsfəndiyar (HQ. VI əsr) "Tarixi-royan" - Mövlana Övliyaullah Amuli "Lühuf" (Məlhuf) — Seyid ibn Tavus "Müntəhal-amal", "Tətimmətül-Müntəha", "Nəfəsül-məhmum və nəfsətül-məsdur", "Beytül-əhzan", "əl-Küna vəl-əlqab", "Fəvaidür-Rezəviyyə" — Şeyx Abbas Qumi "Ənsarül-Hüseyn" — Şəmsüddin "Əbədiyyət nuru" - Cəfər Sübhani "Vilayət günəşi" - Cəfər Sübhani "Kamiluz-Ziyarat" - İbn Qavliveyh "Vəsailüş-Şiə" - Şeyx Hürr Amili "Rical əl-Bərqi — Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "İxtiyari mərifətir-rical" - Şeyx Tusi "əl-Fihrist" - Şeyx Tusi "Rical ən-Nəcaşi" - Şeyx Əhməd Nəcaşi "Mərifətu əxbari ər-rical" - Məhəmməd ibn Ömər Kəşşi "Xulasətul-Əqval" - Əllamə Hilli "Mucəm ər-ricalil-hədis" - Seyyid Əbul Qasim Xoyi "Nihəl əl-Ərəb" - Məhəmməd ibn Bəhr Rəhəni "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Xalid əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Ət-Tibyan fi Əhvalil-Büldan" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Abdullah əl-Himyəri "Səhifeyi Səccadiyyə" - İmam Səccad "Məfatihul-cinan" - Şeyx Abbas Qumi "Əl-Müraciat" - Şərəfuddin Amili "Pişəvər gecələri" - Sultani-Vaizin Şirazi "əz-Zəriə ila təsanifiş-şiə" — Ağa Büzürg Tehrani "Əyanuş-şiə" — Seyyid Mühsin Əmin İslam Şiəlik On iki imam şiəliyi Cəfərilik Şiə alimlərinin siyahısı Azərbaycan dilinə tərcümə olunmuş şiə kitablarının siyahısı Şiəlik və tarixşünaslıq-4 Arxivləşdirilib 2016-03-04 at the Wayback Machine Kərim Uçar, "Şiə alimlərinin bioqrafiyası", Berlin-2007, 1.

Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı — məqalədə tarixdə mövcud olmuş Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı göstərilmişdir. İdrisilər (789-985-ci illər) — Zeydi Fatimilər xilafəti (909-1171-ci illər) — İsmaili Banu Kəniz (Avlad Kunuz) (1004–1412-ci illər) Banu Hammud (1016–1073-ci illər) — Zeydi Zirilər sülaləsi (973-1048) — İsmaili və ya zeydilik. Kəlbilər (948-1053) — İsmaili Cüstanilər (791–974-cü illər) — Zeydi Alid Əmirliyi (864–929-cu illər) — Zeydi Aişiya (912–961-ci illər) Ziyarilər (928–1043-cü illər) Buveyhilər sülaləsi (934–1062-ci illər) — Zeydi,sonra Cəfərilik Həsənəveyhid (959–1015-ci illər) Kakaveyhilər (1008-1274-cü illər) Nizari İsmaili dövləti (1090–1256-ci illər) — Nizari (İsmaililərin ən böyük qolu) Sərbədarilər (1332–1386-ci illər) — Cəfəri İncuidlər (1335–1357-ci illər) — Cəfəri Mərəşilər (1359–1582-cu illər) Qaraqoyunlular (1375–1469-cu il) Muşaşaiyyah (1436–1729-cu illər) — muşaşaiyyah təriqəti Səfəvilər Dövləti (1501-1736-cı illər) — Cəfəri Bakı xanlığı (1753–1806-cı illər) Cavad xanlığı (1747-1805-ci illər) İrəvan xanlığı (1604–1828-ci illər) Dərbənd xanlığı (1747–1806-cı illər) Gəncə xanlığı (1747–1804-cü illər) Talış xanlığı (1747–1828-ci illər) Naxçıvan xanlığı (1747–1813-cü illər) Qarabağ xanlığı (1747–1822-ci illər) Əfşarlar imperiyası (1736-1796/1804-cü illər) Zəndlər (1750–1794-cü illər) Qacarlar (1785–1925-ci illər) Pəhləvilər (1925–1979-cu illər) Məkkə şərifliyi — Zeydilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər. Mədinə şərifliyi — Cəfərilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər.

Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı — məqalədə tarixdə mövcud olmuş Şiə müsəlman dövlətlərinin siyahısı göstərilmişdir. İdrisilər (789-985-ci illər) — Zeydi Fatimilər xilafəti (909-1171-ci illər) — İsmaili Banu Kəniz (Avlad Kunuz) (1004–1412-ci illər) Banu Hammud (1016–1073-ci illər) — Zeydi Zirilər sülaləsi (973-1048) — İsmaili və ya zeydilik. Kəlbilər (948-1053) — İsmaili Cüstanilər (791–974-cü illər) — Zeydi Alid Əmirliyi (864–929-cu illər) — Zeydi Aişiya (912–961-ci illər) Ziyarilər (928–1043-cü illər) Buveyhilər sülaləsi (934–1062-ci illər) — Zeydi,sonra Cəfərilik Həsənəveyhid (959–1015-ci illər) Kakaveyhilər (1008-1274-cü illər) Nizari İsmaili dövləti (1090–1256-ci illər) — Nizari (İsmaililərin ən böyük qolu) Sərbədarilər (1332–1386-ci illər) — Cəfəri İncuidlər (1335–1357-ci illər) — Cəfəri Mərəşilər (1359–1582-cu illər) Qaraqoyunlular (1375–1469-cu il) Muşaşaiyyah (1436–1729-cu illər) — muşaşaiyyah təriqəti Səfəvilər Dövləti (1501-1736-cı illər) — Cəfəri Bakı xanlığı (1753–1806-cı illər) Cavad xanlığı (1747-1805-ci illər) İrəvan xanlığı (1604–1828-ci illər) Dərbənd xanlığı (1747–1806-cı illər) Gəncə xanlığı (1747–1804-cü illər) Talış xanlığı (1747–1828-ci illər) Naxçıvan xanlığı (1747–1813-cü illər) Qarabağ xanlığı (1747–1822-ci illər) Əfşarlar imperiyası (1736-1796/1804-cü illər) Zəndlər (1750–1794-cü illər) Qacarlar (1785–1925-ci illər) Pəhləvilər (1925–1979-cu illər) Məkkə şərifliyi — Zeydilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər. Mədinə şərifliyi — Cəfərilik, Osmanlı dövründə sünniliyə keçdilər.

Əhməd Cənnəti

Şiə kitablarının siyahısı — Şiə əqidəli şəxslər tərəfindən yazılmış məşhur kitablar. "Ali-Muhəmmədin sirləri" - Süleym ibn Qeys əl-Hilali "Risalə əl-haqq li İmam Zeynəlabidin əleyhissalam" - (müəllif:) Əli ibn Hüseyn; (yazan:) Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab əz-Zühd" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab ən-Nəvadir" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Misbah əş-Şəriə" — Cəfər əs-Sadiq "Tövhidi Müfəzzəl" - (müəllif:) Cəfər əs-Sadiq; (yazan:) Müfəzzəl ibn Ömər "Məsailu Əli ibn Cəfər əleyhissalam" — Əli ibn Cəfər əs-Sadiq "Rza əleyhissalamın itrət və ümmətin fərqi haqqında kəlamı" — (müəllif:) Əli ibn Musa ər-Rza; (yazan:) Reyyan ibn Səlt "Came" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Nəvadir" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Məsail" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "əl-Məhasin" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Qurbul-İsnad" - Abdullah ibn Cəfər əl-Himyəri "Bəsair əd-Dərəcat" - Məhəmməd ibn Həsən əs-Səffar "Firəq əş-Şiə" - Səd ibn Abdullah əl-Əşəri əl-Qummi "Kitab əl-Məqalat vəl-Firəq" - Həsən ibn Musa ən-Novbəxti "Kitab əl-Kafi" - Məhəmməd ibn Yəqub əl-Kuleyni "Kamil əz-Ziyarat" - İbn Qəvləveyh "Şərh əl-Əxbar" - Qazi Nöman ibn Məhəmməd Təmimi Məğribi "Mən lə Yəhduruhul-Fəqih" - Şeyx Səduq "Uyunu Əxbar ər-Rza" - Şeyx Səduq "əl-İrşad fi Mərifəti Hucəcillah ala əl-İbad" - Şeyx Müfid "Təhzibul-Əhkam" - Şeyx Tusi "Əl-İstibsar fi Məctulifə fihi min əl-Əxbar" - Şeyx Tusi "Nəhcül-bəlağə" - Şərif Razi "Cəvahirus-Səniyyə fi Əhadisil-Qüdsiyyə" - Hürr Amili "Biharul-Ənvar" - Əllamə Məclisi "Mizanul-hikmət" - Məhəmməd Reyşəhri "Təfsiri Əbu Həmzə əs-Sumali" — Sabit b. Dinar "Təfsiri Qummi" — Əli ibn İbrahim əl-Qummi "Təfsiri Fırat" — Fırat ibn İbrahim əl-Kufi "Təfsiri Əyyaşi" — Məhəmməd ibn Məsud əl-Əyyaşi "Ət-Tibyan fi təfsiril-Quran" — Şeyx Tusi "Məcməul-Bəyan" — Şeyx Təbərsi "Əl-Bəyan fi təfsiril-Quran" — Əbülqasim Xoyi "Əl-Mizan fi təfsiril-Quran" — Əllamə Təbatəbai "Burhan" — Bəhrani "Nurüs-səqaleyn" — Həvizi " Təfsiri-Nümunə" — Ayətullah Məkarim Şirazi və heyət "Nur Təfsiri" — Möhsin Qiraəti "Təsnim" — Cavadi Amuli "Tarix" - əl-Yəqubi "Kamal əd-Din və Təmam ən-Nimə" - Şeyx Səduq "Təzkirətul Əxtar" - Şeyx Müfid "Muruc əz-Zəhəb və Məadin əl-Cəvahir" - əl-Məsudi "Tarixe-Qum" - Həsən ibn Məhəmməd ibn Həsən Qummi (HQ. IV əsr) "Tarixi-Rey" - Müntəxəbüddin (HQ. VI əsr) "Tarixi-Rey" - Əbu Səd Mənsur ibn Hüseyn Abin "Təbəristanın tarixi" - İbn İsfəndiyar (HQ. VI əsr) "Tarixi-royan" - Mövlana Övliyaullah Amuli "Lühuf" (Məlhuf) — Seyid ibn Tavus "Müntəhal-amal", "Tətimmətül-Müntəha", "Nəfəsül-məhmum və nəfsətül-məsdur", "Beytül-əhzan", "əl-Küna vəl-əlqab", "Fəvaidür-Rezəviyyə" — Şeyx Abbas Qumi "Ənsarül-Hüseyn" — Şəmsüddin "Əbədiyyət nuru" - Cəfər Sübhani "Vilayət günəşi" - Cəfər Sübhani "Kamiluz-Ziyarat" - İbn Qavliveyh "Vəsailüş-Şiə" - Şeyx Hürr Amili "Rical əl-Bərqi — Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "İxtiyari mərifətir-rical" - Şeyx Tusi "əl-Fihrist" - Şeyx Tusi "Rical ən-Nəcaşi" - Şeyx Əhməd Nəcaşi "Mərifətu əxbari ər-rical" - Məhəmməd ibn Ömər Kəşşi "Xulasətul-Əqval" - Əllamə Hilli "Mucəm ər-ricalil-hədis" - Seyyid Əbul Qasim Xoyi "Nihəl əl-Ərəb" - Məhəmməd ibn Bəhr Rəhəni "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Xalid əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Ət-Tibyan fi Əhvalil-Büldan" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Abdullah əl-Himyəri "Səhifeyi Səccadiyyə" - İmam Səccad "Məfatihul-cinan" - Şeyx Abbas Qumi "Əl-Müraciat" - Şərəfuddin Amili "Pişəvər gecələri" - Sultani-Vaizin Şirazi "əz-Zəriə ila təsanifiş-şiə" — Ağa Büzürg Tehrani "Əyanuş-şiə" — Seyyid Mühsin Əmin İslam Şiəlik On iki imam şiəliyi Cəfərilik Şiə alimlərinin siyahısı Azərbaycan dilinə tərcümə olunmuş şiə kitablarının siyahısı Şiəlik və tarixşünaslıq-4 Arxivləşdirilib 2016-03-04 at the Wayback Machine Kərim Uçar, "Şiə alimlərinin bioqrafiyası", Berlin-2007, 1.

Şiə kitablarının siyahısı — Şiə əqidəli şəxslər tərəfindən yazılmış məşhur kitablar. "Ali-Muhəmmədin sirləri" - Süleym ibn Qeys əl-Hilali "Risalə əl-haqq li İmam Zeynəlabidin əleyhissalam" - (müəllif:) Əli ibn Hüseyn; (yazan:) Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab əz-Zühd" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Kitab ən-Nəvadir" - Əli ibn Əbu Həmzə əs-Sumali "Misbah əş-Şəriə" — Cəfər əs-Sadiq "Tövhidi Müfəzzəl" - (müəllif:) Cəfər əs-Sadiq; (yazan:) Müfəzzəl ibn Ömər "Məsailu Əli ibn Cəfər əleyhissalam" — Əli ibn Cəfər əs-Sadiq "Rza əleyhissalamın itrət və ümmətin fərqi haqqında kəlamı" — (müəllif:) Əli ibn Musa ər-Rza; (yazan:) Reyyan ibn Səlt "Came" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Nəvadir" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "Məsail" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bəzənti "əl-Məhasin" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Qurbul-İsnad" - Abdullah ibn Cəfər əl-Himyəri "Bəsair əd-Dərəcat" - Məhəmməd ibn Həsən əs-Səffar "Firəq əş-Şiə" - Səd ibn Abdullah əl-Əşəri əl-Qummi "Kitab əl-Məqalat vəl-Firəq" - Həsən ibn Musa ən-Novbəxti "Kitab əl-Kafi" - Məhəmməd ibn Yəqub əl-Kuleyni "Kamil əz-Ziyarat" - İbn Qəvləveyh "Şərh əl-Əxbar" - Qazi Nöman ibn Məhəmməd Təmimi Məğribi "Mən lə Yəhduruhul-Fəqih" - Şeyx Səduq "Uyunu Əxbar ər-Rza" - Şeyx Səduq "əl-İrşad fi Mərifəti Hucəcillah ala əl-İbad" - Şeyx Müfid "Təhzibul-Əhkam" - Şeyx Tusi "Əl-İstibsar fi Məctulifə fihi min əl-Əxbar" - Şeyx Tusi "Nəhcül-bəlağə" - Şərif Razi "Cəvahirus-Səniyyə fi Əhadisil-Qüdsiyyə" - Hürr Amili "Biharul-Ənvar" - Əllamə Məclisi "Mizanul-hikmət" - Məhəmməd Reyşəhri "Təfsiri Əbu Həmzə əs-Sumali" — Sabit b. Dinar "Təfsiri Qummi" — Əli ibn İbrahim əl-Qummi "Təfsiri Fırat" — Fırat ibn İbrahim əl-Kufi "Təfsiri Əyyaşi" — Məhəmməd ibn Məsud əl-Əyyaşi "Ət-Tibyan fi təfsiril-Quran" — Şeyx Tusi "Məcməul-Bəyan" — Şeyx Təbərsi "Əl-Bəyan fi təfsiril-Quran" — Əbülqasim Xoyi "Əl-Mizan fi təfsiril-Quran" — Əllamə Təbatəbai "Burhan" — Bəhrani "Nurüs-səqaleyn" — Həvizi " Təfsiri-Nümunə" — Ayətullah Məkarim Şirazi və heyət "Nur Təfsiri" — Möhsin Qiraəti "Təsnim" — Cavadi Amuli "Tarix" - əl-Yəqubi "Kamal əd-Din və Təmam ən-Nimə" - Şeyx Səduq "Təzkirətul Əxtar" - Şeyx Müfid "Muruc əz-Zəhəb və Məadin əl-Cəvahir" - əl-Məsudi "Tarixe-Qum" - Həsən ibn Məhəmməd ibn Həsən Qummi (HQ. IV əsr) "Tarixi-Rey" - Müntəxəbüddin (HQ. VI əsr) "Tarixi-Rey" - Əbu Səd Mənsur ibn Hüseyn Abin "Təbəristanın tarixi" - İbn İsfəndiyar (HQ. VI əsr) "Tarixi-royan" - Mövlana Övliyaullah Amuli "Lühuf" (Məlhuf) — Seyid ibn Tavus "Müntəhal-amal", "Tətimmətül-Müntəha", "Nəfəsül-məhmum və nəfsətül-məsdur", "Beytül-əhzan", "əl-Küna vəl-əlqab", "Fəvaidür-Rezəviyyə" — Şeyx Abbas Qumi "Ənsarül-Hüseyn" — Şəmsüddin "Əbədiyyət nuru" - Cəfər Sübhani "Vilayət günəşi" - Cəfər Sübhani "Kamiluz-Ziyarat" - İbn Qavliveyh "Vəsailüş-Şiə" - Şeyx Hürr Amili "Rical əl-Bərqi — Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "İxtiyari mərifətir-rical" - Şeyx Tusi "əl-Fihrist" - Şeyx Tusi "Rical ən-Nəcaşi" - Şeyx Əhməd Nəcaşi "Mərifətu əxbari ər-rical" - Məhəmməd ibn Ömər Kəşşi "Xulasətul-Əqval" - Əllamə Hilli "Mucəm ər-ricalil-hədis" - Seyyid Əbul Qasim Xoyi "Nihəl əl-Ərəb" - Məhəmməd ibn Bəhr Rəhəni "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Xalid əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Ət-Tibyan fi Əhvalil-Büldan" - Əhməd ibn Məhəmməd əl-Bərqi "Əl-Büldan vəl-Məsahə" - Məhəmməd ibn Abdullah əl-Himyəri "Səhifeyi Səccadiyyə" - İmam Səccad "Məfatihul-cinan" - Şeyx Abbas Qumi "Əl-Müraciat" - Şərəfuddin Amili "Pişəvər gecələri" - Sultani-Vaizin Şirazi "əz-Zəriə ila təsanifiş-şiə" — Ağa Büzürg Tehrani "Əyanuş-şiə" — Seyyid Mühsin Əmin İslam Şiəlik On iki imam şiəliyi Cəfərilik Şiə alimlərinin siyahısı Azərbaycan dilinə tərcümə olunmuş şiə kitablarının siyahısı Şiəlik və tarixşünaslıq-4 Arxivləşdirilib 2016-03-04 at the Wayback Machine Kərim Uçar, "Şiə alimlərinin bioqrafiyası", Berlin-2007, 1.

Məhəmməd Müfti-şiə Musəvi Ərdəbili (tam adı: Məhəmməd ibn Məhəmməd Təqi ibn Murtəza ibn Nəqdəli ibn Mirəli ibn Hüseyn; 10 Rəcəb 1347–26 Cəmadiyəl-əvvəl 1431) — Azərbaycanlı ilahiyyatçı, seyid, ayətullah əl-üzma. Ailənin əcdadı hələ qədimdən başlayaraq Nəcəf-əşrəf, Qum, Ərdəbil, Qəzvin, Xəlxal, Rəşt, Tehran və başqa şəhərlərdə məskunlaşmış və elm öyrənmişlər. Bütün zamanlarda bu ailədə çoxlu fəqih, ədib, şair, siysətçi və sair peşə sahibləri müşahidə olunub. Onların istər din, istərsə də dünyəvi elmlərdə xüsusi ləyaqətləri və müvəffəqiyyətləri vardır. Onlardan bir çoxu müxtəlif dəqiq elmlərdə də yüksək elmi məqamlara çatmışlar. Bu sülalədən olan böyük şəxsiyyətlər haqqında tarixi və təhqiqi kitablarda yazılara rast gəlmək təəccüblü deyil. Bu şəxsiyyətlər barəsində olan yazılarda onların təfəkkürü və səciyyəvi istedad sahibi olmaları ehtiram və təşəkkürlə qələmə alınmışdır. Musəvi seyyidlərindəndir. Nəsli Musa ibn Cəfərin övladı, Murtəza ləqəbli, Seyyid İbrahim Əsğərə çatır. O hicri qəməri tarixi ilə 1347-ci ilin rəcəb ayının 10-da (miladi 1928-ci il) o zamanlar "Darül-irşad" kimi məşhur olan Ərdəbil şəhərində dünyaya göz açmışdır.

Müsəlman Şiə İncəsənəti və Dram Cəmiyyəti — sənət ocağı. 1883-cü ildə Eynəli bəy Sultanov tərəfindən Naxçıvanda yaradılmışdır. Naxçıvan teatrının bünövrəsini təşkil edən cəmiyyət Mirzə Fətəli Axundovun "Molla İbrahim Xəlil Kimyəgar", "Müsyo Jordan və drəviş Məstəli şah", "Vəziri-xani-Lənkəran", "Hacı Qara", Nəcəf bəy Vəzirovun "Müsibəti-Fəxrəddin", Əbdürrəhim bəy Haverdiyevin "Dağılan tifaq", "Pəri cadu", Cəlil Məmməquluzadənin "Ölülər",Nəriman Nərimanovun "Nadir şah", Eynəli Sultanovun "Tatarka"( "Azərbaycan qızı" və başqa əsərləri tamaşaya qoyulmuşdur. Onların tamaşaya qoyulmasında Eynəli Sultanov, Cəlil Məmmədquluzadə,habelə teatr həvəskarlarından M.Xəlilov, Q.Şərifov, P.Sultanov, M.Mirzəyev (Şürbi),Məhəmməd Tağı Sidqi və başqalarının mühüm xidmətləri olmuşdur. Tamaşalardan yığılan pul yoxsul şagirdlərə paylanırdı. Cəlil Məmmədquluzadə xatirələrində yazırdı: Naxçıvan Ensiklopediyası. Bakı. 2002. səh. 334.

Şiə əsri və ya Şiəlik əsri — 945-ci il ilə 1055-ci illər arasındakı dövrü təsvir etmək üçün istifadə olunan tarixi bir termin. Şiə müsəlman hakimiyyətləri, xüsusən də Fatimilər və Buveyhilər İslam dünyasının mərkəzi torpaqlarında hökmranlıq etdilər. 9-cu əsrin sonlarında Abbasilər xilafəti parçalanmağa başladı. Ardıcıl daxili böhranlar (Samirrada anarxiya və Zənc üsyanı) mərkəzi hökuməti zəiflətdi və Abbasilər imperiyasının əyalətlərində bir sıra regional sülalələrin yaranmasına səbəb oldu. Bu müddət ərzində sarsılan Abbasi rejiminə müxalifət çoxu İslam dünyasının periferiyasına yayılmazdan əvvəl 9-cu əsrdə İraqın Abbasi xilafətinin paytaxt bölgəsində doğulub böyüyən radikal şiə məzhəbləri tərəfindən getdikcə daha çox ifadə olunurdu. Abbasi rejiminin zəifliyi zeydi dövlətləri olan Təbəristan (864-cü ildə) və Yəmən (897-ci ildə) kimi İslam dünyasının ucqar guşələrində bir sıra şiə rejimlərinin yaradılmasına imkan verdi,lakin ən əsası Qərmətilik və Fatimilər xilafətini doğuran gizli minillikçi İsmaili missionerlik hərəkatının kütləvi olaraq yayılmasına imkan yaratdı. 909-cu ildə İfriqiyyədə qurulan Fatimi xilafəti qısa müddətdə Şimali Afrikanı nəzarətə götürdü, 969-cu ildə Misiri fəth etdi və Levanta qədər genişləndi, qərmətilər 899-cu ildə Bəhreyndə öz dövlətlərini qurdular, İraq və Levanta basqın etdilər. , hətta 930-cu ildə Məkkəni ələ keçirdilər. Bu arada, xəlifələr Mötəzid və Muktəfi dövründə müvəqqəti dirçəlişdən sonra Abbasi xilafəti X əsrin əvvəllərində xəlifə Müqtədirin (hak.908-932) səmərəsiz rəhbərliyi ilə ordu ilə bürokratlar arasında çəkişmələr və zəif maliyyə idarəçiliyi nəticəsində sürətlə süqut etdi. Bu 945-ci ildə Bağdadın əvvəlki onillikdə İranın çox hissəsinə hökmranlıq etmək üçün sadə nəsildən çıxmış şiə tərəfdarı olan Buveyhilər tərəfindən tutulması ilə nəticələndi.Buveyhilər Abbasi xilafətini əlində saxlasalar da, növbəti əsrdə Abbasi xəlifələri Buveyhilərin nəzarəti altında az-çox gücsüz kuklalar idi.

Şiə İslamı, həmçinin Şiəlik olaraq da bilinən, İslamın sünni İslamından sonra ikinci ən böyük qolu. Şiələr Məhəmmədin təlimlərinə və onun ailəsinin (Əhli-Beyt) və ya Şiə imamları kimi tanınan nəslinin dini rəhbərliyinə bağlıdırlar. Məhəmmədin qan xətti yalnız Məhəmmədin nəvələri ilə birlikdə Əhli-beytdən olan qızı Fatimeyi Zəhra və əmisi oğlu Əli vasitəsilə davam edir. Beləliklə, şiələr Məhəmmədin nəslini həqiqi hidayət mənbəyi hesab edirlər. Şiə İslam sünni İslam kimi bir çox qollara bölünmüşdür; lakin bunlardan yalnız üçünün hazırda əhəmiyyətli sayda izləyicisi var və onların hər birinin ayrıca trayektoriyası var. Siyasi baxımdan şiələrin tarixi bir neçə mərhələdən ibarət olmuşdur. Birinci hissə 632-ci ildə Məhəmmədin ölümündən sonra başlayan və 680-ci ildə Kərbəla döyüşünə qədər davam edən şiələrin meydana çıxması idi. Bu hissə Əlinin, Həsən ibn Əlinin və Hüseynin imamlığı ilə üst-üstə düşür. İkinci hissə müsəlman icması daxilində şiələrin ayrı bir məzhəb kimi fərqləndirilməsi və fərqliliyi və sünni xəlifələrinin müxalifətidir. Bu hissə Kərbəla döyüşündən sonra başlayır və təxminən 900 şiə dövlətinin yaranmasına qədər davam edir.

Şiələrin Aişəyə baxışı ümumiyyətlə xoş deyil. Bu, ilk növbədə, onun Əhli-Beytə (İslam peyğəmbəri Məhəmmədin ailəsinə) nifrət etməsi və o dövrün "Birinci fitnə"dəki (vətəndaş müharibəsi) hərəkətləri ilə əlaqədardır. Cəməl döyüşündə onun iştirakı geniş şəkildə bu cür hörmətsizlik əlaməti hesab olunur. Şiələr də Aişənin sağlığında siyasi iştirakına görə onu mübahisəli şəxs hesab edirlər. Aişə birinci xəlifə Əbu Bəkrin qızı olduğu üçün siyasi ailə nəslindən idi. Aişə Məhəmmədin siyasi həyatında da fəal rol oynamışdır; o, döyüşçülər arasında müharibədən əvvəl danışıqlara başlamaq, döyüşlər aparmaq və müharibələri bitirmək kimi hərbi bacarıqları öyrəndiyi müharibələrdə onu müşayiət etdiyi bilinirdi. Sünnilər deyirlər ki, Aişə Məhəmmədin xanımı olduğu üçün onu tənqid etmək peyğəmbəri tənqid etməyə bərabərdir. Şiələr isə Quranda həm Nuhun, həm də Lutun xanımlarının vəziyyətinə istinad edərək buna qarşı çıxırlar: Tanınmış Quran təfsirçisi İsmayıl ibn Kəsir bu ayə haqqında demişdir: "Buna görə də ərlərinin bütün məhrəm bilikləri onlara nə kömək etdi, nə də əzabdan çəkindirdi, buna görə də, Allahın “(Onlar Allaha qarşı onlara heç bir fayda vermədilər) kəlamı, zövcələrinin kafir olmalarına görədir." Şiələr Aişənin Məhəmmədin sevimli arvadı olduğu fikrini rədd edir və Quran ayəsinə uyğun olaraq Məhəmmədin öz xanımlarından heç birini fərqləndirmədiyinə inanırlar: Həmçinin Məhəmməddən sitat gətirirlər: "Kişinin iki arvadı olsa və onlardan birinə meyl edərsə, Qiyamət günü bir tərəfi aşağı çökmüş halda gələcəkdir." Digərləri, Ümmü Sələmənin Əhli-Beytə bağlılığına görə onun sevimli həyat yoldaşı olduğuna inanırlar. Ümmü Sələmə Məhəmmədin ailəsinə sədaqəti və ölümündən sonra onun əmrlərinə itaət etməsi ilə Aişədən fərqli olaraq təqdim olunur. Əliyə qarşı ordu toplayan Aişədən fərqli olaraq Ümmü Sələmə gərginliyi sakitləşdirməyə çalışırdı.

Şiələrin Aişəyə baxışı ümumiyyətlə xoş deyil. Bu, ilk növbədə, onun Əhli-Beytə (İslam peyğəmbəri Məhəmmədin ailəsinə) nifrət etməsi və o dövrün "Birinci fitnə"dəki (vətəndaş müharibəsi) hərəkətləri ilə əlaqədardır. Cəməl döyüşündə onun iştirakı geniş şəkildə bu cür hörmətsizlik əlaməti hesab olunur. Şiələr də Aişənin sağlığında siyasi iştirakına görə onu mübahisəli şəxs hesab edirlər. Aişə birinci xəlifə Əbu Bəkrin qızı olduğu üçün siyasi ailə nəslindən idi. Aişə Məhəmmədin siyasi həyatında da fəal rol oynamışdır; o, döyüşçülər arasında müharibədən əvvəl danışıqlara başlamaq, döyüşlər aparmaq və müharibələri bitirmək kimi hərbi bacarıqları öyrəndiyi müharibələrdə onu müşayiət etdiyi bilinirdi. Sünnilər deyirlər ki, Aişə Məhəmmədin xanımı olduğu üçün onu tənqid etmək peyğəmbəri tənqid etməyə bərabərdir. Şiələr isə Quranda həm Nuhun, həm də Lutun xanımlarının vəziyyətinə istinad edərək buna qarşı çıxırlar: Tanınmış Quran təfsirçisi İsmayıl ibn Kəsir bu ayə haqqında demişdir: "Buna görə də ərlərinin bütün məhrəm bilikləri onlara nə kömək etdi, nə də əzabdan çəkindirdi, buna görə də, Allahın “(Onlar Allaha qarşı onlara heç bir fayda vermədilər) kəlamı, zövcələrinin kafir olmalarına görədir." Şiələr Aişənin Məhəmmədin sevimli arvadı olduğu fikrini rədd edir və Quran ayəsinə uyğun olaraq Məhəmmədin öz xanımlarından heç birini fərqləndirmədiyinə inanırlar: Həmçinin Məhəmməddən sitat gətirirlər: "Kişinin iki arvadı olsa və onlardan birinə meyl edərsə, Qiyamət günü bir tərəfi aşağı çökmüş halda gələcəkdir." Digərləri, Ümmü Sələmənin Əhli-Beytə bağlılığına görə onun sevimli həyat yoldaşı olduğuna inanırlar. Ümmü Sələmə Məhəmmədin ailəsinə sədaqəti və ölümündən sonra onun əmrlərinə itaət etməsi ilə Aişədən fərqli olaraq təqdim olunur. Əliyə qarşı ordu toplayan Aişədən fərqli olaraq Ümmü Sələmə gərginliyi sakitləşdirməyə çalışırdı.

On iki imam şiəliyi və ya İsna əşəriyyə (ərəb. اثنا عشرية‎) — İslam dinində, Şiəlikdə əqidə. On iki imam şiəliyi əqidəli məzhəblər Ələvilik, On iki imam şiəliyi, İmamilik və ya Cəfərilik, Nüseyrilər, Qələndərilik, Nemətullahiyyə, Qızılbaşlar, Bəktaşilik kimi məzhəblər daxildir. On iki imam şiəliyinin tərəfdarları 12 imamı Əli ibn Əbu Talibin soyundan kimi qəbul edir və İmam Mehdinin Allahın əmri ilə qeybə çəkilərək gələcəkdə zühur edəcəyinə inanırlar.

Cəfərilik və yaxud İsna əşəriyyə, Azərbaycanca On ikiçilik (ərəb. اثنا عشرية‎ is̱nā ʿəşəriyyə) məzhəbi. On iki imam şiəliyi (əş-şiə əl-imamiyyə əl-isna əşəriyyə), İmamiyyə və yaxud İmamilik olaraq adlandırılır. Dünya şiələrinin ən böyük hissəsi məhz Cəfəri məzhəbinin nümayəndələridir. Hal hazırda İran İslam Respublikasının rəsmi məzhəbidir. İsmaililik və Zeydiliklə birlikdə İslam dinində, Şiə əqidəsinin fiqhi məzhəblərindən biri sayılır. Cəfərilik şiələrin 6-cı imam olan İmam Cəfər-i Sadiqin adından alınmışdır və fiqhi məzhəblərin ortaya çıxdığı İmam Cəfər-i Sadiqin zamanında, yəni h.q. 2-ci yüzillikdə (m. 9–10-cu yüzillik) Cəfərilik o İmamın (ə) tərəfdarlarına verilən bir ad olaraq işlədilmişdir. Məsələn Kufədə Abbasi xəlifəsi Mehdi tərəfindən qazilik vəzifəsini tutan Şərik ibn Abdullah, İmam Cəfər-i Sadiq (ə) — in tələbələrindən Məhəmməd ibn Müslim və Əbu Kureybənin şahidliklərini "Cəfəri" günahlandırılması ilə rədd etmişdir.

On iki imam şiəliyi və ya İsna əşəriyyə (ərəb. اثنا عشرية‎) — İslam dinində, Şiəlikdə əqidə. On iki imam şiəliyi əqidəli məzhəblər Ələvilik, On iki imam şiəliyi, İmamilik və ya Cəfərilik, Nüseyrilər, Qələndərilik, Nemətullahiyyə, Qızılbaşlar, Bəktaşilik kimi məzhəblər daxildir. On iki imam şiəliyinin tərəfdarları 12 imamı Əli ibn Əbu Talibin soyundan kimi qəbul edir və İmam Mehdinin Allahın əmri ilə qeybə çəkilərək gələcəkdə zühur edəcəyinə inanırlar.

Səfəvilərin əhalini şiələşdirməsi — Səfəvi imperiyasının əhalisini (bəzən güc tətbiq etməklə) şiələşdirmə siyasəti. XVI əsrdən başlamış və XVIII əsrə qədər davam etmiş, proses nəticəsində Orta Şərqin müəyyən bir hissəsində şiəliyin dominant olduğu bölgələr meydana çıxmışdır. Prosesə Səfəvi imperiyasının sünni qonşuları, xüsusən Osmanlı ilə olan düşmənçilik münasibətləri təsir etmişdir. Bu prosesin sonu On iki imam şiəliyinin digər şiə cərəyanları olan Zeydilik və İsmaililik üzərində hegomonluğu ilə nəticələndi. Bu iki şiə cərəyanı buna qədər müəyyən dövrlərdə şiə dünyası daxilində hakim olmuşdular. 1501-ci ildə Səfəvi imperiyasının yaradılması ilə On İki imam şiəliyi imperiyanın rəsmi məzhəbi elan edildi və bu məqam İslam tarixində dönüm nöqtələrindən biri hesab edilir. Bu prosesin birbaşa nəticəsi kimi müasir İran və Azərbaycan (həm şimali, həm də cənubi Azərbaycan) şiəliyə keçid etdilər və bu hələ də belə qalmaqdadır. Bu ölkələr hələ də böyük şiə əhalisinə malikdirlər və dünyada əhalisinin şiəliyi nisbətinə görə birinci İran, ikinci isə Azərbaycan gəlməkdədir. Ərəblərin işğallarından və islamlaşdırma proseslərindən sonra Səfəvi imperiyasının yarandığı bölgənin sakinləri əsasən sünni məzhəbinin Şafi və Hənəfi qollarına mənsub idilər. Səfəvi sülaləsinin özü də əvvəllər Şafi sünni olmuşdular.

Şiəlik ― İslam dininin ikinci ən böyük məzhəbi. Şiəliyin təqibçiləri Əli ibn Əbu Talibin İslam peyğəmbəri Məhəmmədin varisi və ilk imam olaraq təyin edildiyini düşünürlər. Şiələrə görə imamlıq həm də peyğəmbərin ailəsinə (İslam ədəbiyyatına görə "Əhli-beyt") və onun nəslindən törəmiş, xüsusi maddi və mənəvi nüfuza sahib olduqlarına inandıqları fərdlərə də sirayət edir. Dünyada İslam dininə etiqad edənlərin 10-15%-ni Şiə məzhəbinin nümayəndələri təşkil edir. "Şiə" sözünün mənası "izləyici", "təqib edən" və ya "tərəfdar" deməkdir. Tarixdəki ifadəsilə "şiətul-Ali" (ərəb. شيعة علي‎) yəni "Əli tərəfdarı" birləşməsinin qısaldılmış formasıdır. "Əli şiəsi", "Əhli-beyt şiəsi" kimi ifadələr Məhəmməd peyğəmbərin sözlərində də çox görünmüşdür. Bu haqda İslam mənbələrində bəzi hədislər də mövcuddur. : Sünni alimi Firuz Abadi öz lüğətində belə yazır : "Şiə adı Əli (ə) və Əhli Beyt (ə) tərəfdarlarına verilən ad idi.

Bütün müsəlmanlar tərəfindən müqəddəs məkan olaraq qəbul edilmiş üç məsciddən əlavə, şiə müsəlmanları Məhəmmədə, onun ailə üzvlərinə (Əhli-beyt) və nəslinə (şiə İmamları da daxil olmaqla), onların səhabələrinə və peyğəmbərlərə aid məkanları da müqəddəs hesab edirlər. Məkkə, Mədinə, Qüdsdən sonra şiələr tərəfindən ən çox ehtiram göstərilən yerlər Nəcəf və Kərbəladır. Məscidül-Həram (ərəb. ا لمسجد الحرام‎; trans.: Məscidül-həram; azərb. Hörmətli məscid‎) Səudiyyə Ərəbistanının Məkkə şəhərində yerləşir və İslam dünyasının ən böyük məscididir. Bu məscid müsəlmanların hər gün namaz qılmaq üçün üzlərini çevirdikləri (qiblə) Kəbəni əhatə edir və müsəlmanlar tərəfindən Yer üzünün ən müqəddəs məkanı hesab edilir. Hazırkı bina daxili və xarici ibadət yerləri də daxil olmaqla 356 800 m2 (3 841 000 fut2) ərazini əhatə edir və Həcc mövsümündə 820 000-ə qədər ziyarətçini qəbul edə bilir. Həcc mövsümündə məscid çoxsaylı ziyarətçiləri eyni anda qəbul edə bilmir. Ramazan bayramı (Fitr bayramı) namazlarına qatılmaq üçün 2 milyondan çox insan bura toplaşır. İslam təliminə görə, Allah Qurani-Kərimdə məscid sözünü Qurani-Kərimin nazil olmasından əsrlər öncə İbrahim və onun nəsli tərəfindən Allaha ibadət evləri olaraq əsası qoyulan məkanlara istinad edərək işlətmişdir.

Şiəlik ― İslam dininin ikinci ən böyük məzhəbi. Şiəliyin təqibçiləri Əli ibn Əbu Talibin İslam peyğəmbəri Məhəmmədin varisi və ilk imam olaraq təyin edildiyini düşünürlər. Şiələrə görə imamlıq həm də peyğəmbərin ailəsinə (İslam ədəbiyyatına görə "Əhli-beyt") və onun nəslindən törəmiş, xüsusi maddi və mənəvi nüfuza sahib olduqlarına inandıqları fərdlərə də sirayət edir. Dünyada İslam dininə etiqad edənlərin 10-15%-ni Şiə məzhəbinin nümayəndələri təşkil edir. "Şiə" sözünün mənası "izləyici", "təqib edən" və ya "tərəfdar" deməkdir. Tarixdəki ifadəsilə "şiətul-Ali" (ərəb. شيعة علي‎) yəni "Əli tərəfdarı" birləşməsinin qısaldılmış formasıdır. "Əli şiəsi", "Əhli-beyt şiəsi" kimi ifadələr Məhəmməd peyğəmbərin sözlərində də çox görünmüşdür. Bu haqda İslam mənbələrində bəzi hədislər də mövcuddur. : Sünni alimi Firuz Abadi öz lüğətində belə yazır : "Şiə adı Əli (ə) və Əhli Beyt (ə) tərəfdarlarına verilən ad idi.

Şiələrin İraq Şam İslam Dövləti tərəfindən soyqırımı (ərəb. الإبادة الجماعية الشيعية من قبل دولة العراق والشام‎, ing. Genocide of Shias by Islamic State of Iraq and al-Sham) və ya Şiələrin İraq Şam İslam Dövləti tərəfindən təqibi (ərəb. اضطهاد الشيعة من قبل دولة العراق والشام‎, ing. Persecution of Shias by Islamic State of Iraq and al-Sham) — 2014-cü ilin avqust ayından başlayaraq İŞİD-in idarə etdiyi Şimali İraqda şiələrin sistematik şəkildə öldürülməsinə verilən ad. Şiələrin İraqda əksəriyyəti təşkil etmələrinə baxmayaraq, onlar İŞİD tərəfindən kütləvi şəkildə öldürülürdülər. 12 iyun 2014-cü il tarixində İŞİD qüvvələri Speyşer düşərgəsi qətliamında ən azı 1,600–1,700 şiə kursamnt və məhbus öldürmüşdür. Şahidlərin dediklərinə görə, terror təşkilatının Mosul şəhərini almasından sonra, onlar sünni və şiə məhbusları ayırmışdılar. 650 şiə məhbus başqa bir yerə aparılıb öldürülmüşdür. Kürd vəzifəliləri buna bənzər bir hadisənin Ərbil şəhərində baş verdiyi barədə məlumat veriblər.

Şiələrin İraq Şam İslam Dövləti tərəfindən soyqırımı (ərəb. الإبادة الجماعية الشيعية من قبل دولة العراق والشام‎, ing. Genocide of Shias by Islamic State of Iraq and al-Sham) və ya Şiələrin İraq Şam İslam Dövləti tərəfindən təqibi (ərəb. اضطهاد الشيعة من قبل دولة العراق والشام‎, ing. Persecution of Shias by Islamic State of Iraq and al-Sham) — 2014-cü ilin avqust ayından başlayaraq İŞİD-in idarə etdiyi Şimali İraqda şiələrin sistematik şəkildə öldürülməsinə verilən ad. Şiələrin İraqda əksəriyyəti təşkil etmələrinə baxmayaraq, onlar İŞİD tərəfindən kütləvi şəkildə öldürülürdülər. 12 iyun 2014-cü il tarixində İŞİD qüvvələri Speyşer düşərgəsi qətliamında ən azı 1,600–1,700 şiə kursamnt və məhbus öldürmüşdür. Şahidlərin dediklərinə görə, terror təşkilatının Mosul şəhərini almasından sonra, onlar sünni və şiə məhbusları ayırmışdılar. 650 şiə məhbus başqa bir yerə aparılıb öldürülmüşdür. Kürd vəzifəliləri buna bənzər bir hadisənin Ərbil şəhərində baş verdiyi barədə məlumat veriblər.

Azərbaycan dilinə tərcümə olunmuş şiə kitablarının siyahısı — Ayətullah Şeyx Muhəmməd Rza əl-Müzəffər, Əqaidul-İmamiyyə (On iki imam şiələrinin etiqadları). Tərc.: Hilal Ağamoğlanov. Bakı, “Zərdabi LTD” MMC, 2017, 144 səh. Əhməd Əmini, "Əl-Ğədir", 1-ci cild, tərc.: Zaur Məmmədov, 560 səh., Bakı, "Qələm", 2014. Əllamə Kuleyni, Usuli-Kafi, 1-ci cild, tərc.: Elgiz Tağızadə, "Mübahilə", 2005, 991 səh. Əllamə Muhəmmədbaqir Məclisi, əl-Əqaid (Əqidə). Tərc. : Baqir Cəfəri (B.Bayramov). Bakı, «Nurlar», 2020, 96 səh. Habil İsgəndərli, Əhli-beyt (ə) əhli-sünnət güzgüsündə, Bakı, "Şirvannəşr", 2007, 770 səh.