СВОЙ, СВОЯ, СВОЁ
мест. (мн. свои) 1. öz; любите свою родину öz vətəninizi sevin; 2. özünün, özününkü; 3. xüsusi, özünəməxsus; в этой музыке есть своя прелесть bu musiqinin özünəməxsus (öz) gözəlliyi var; 4. сущ. спои мн. özününkülər, özümüzünkülər, öz yaxın adamları(mız); 5. сущ. своё ср мн. нет öz (fikri, məqsədi, sözü, haqqı və s.); добиться своего öz məqsədinə nail olmaq; он своего не упустит o, öz haqqını əldən verən deyil; стоять на своём öz fikrinin üstündə dayanmaq; ◊ кричать (вопить) не своим голосом bərk çığırmaq, vəhşi kimi bağırmaq; называть веши своими именами həqiqəti açıq söyləmək; по-своему 1) özü bildiyi kimi; 2) özünə görə; не в своём уме (быть) ağlı başında olmamaq; в своем роде müəyyən nöqteyi-nəzərdən; özlüyündə, bir növ; своей смертью умереть öz əcəli ilə ölmək; на своих на двоих zar. piyada, ayaqla; свой брат bax брат; своей особой şəxsən, özü; в свою очередь öz növbəsində; знать свое место öz yerini bilmək; сказать свое слово öz sözünü demək, özünü göstərmək; остаться при своих nə udmaq, nə uduzmaq; mayası əlində qalmaq; не в свои сани сесть bax сани; своего (нашего, одного) поля ягода öz tayıdır; своих не узнаешь (не узнает) adı da yadından çıxar (adını da yadından çıxarar).