Elmir sözünün cinsidir. El “ölkə”dir, mir “əmir” (başçı) sözünün ixtisar variantıdır. Elmir və Elmira “el başçısı” anlamını verir
“Eli sevindirən, şad edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Eli şənləndirən (sevindirən)” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qabaqlar türk dillərində доставлять, нести mənalarını verən elit kəlməsi olub. Elti “gəlindaş” (bu söz çox işlədilib) deməkdir, “kənardan gətirilən” a
lat. eluvio – yuyub aparmaq
isp. embargo – həbs qoymaq, qadağan etmək
lat. emigrare – köçürülmə
lat. emissio – buraxılış
yun. empatheia – başqasının hislərini anlamaq
“Saymaq”, “hörmət etmək” mənaları da olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. energetik < yun. energeia – fəaliyyət
Mənbələrdə endirmək yerinə ildirmək, enmək əvəzinə ilmək feilləri var. Deməli, il (enmək) və alçaq (aşağı) sözləri haçansa kökdaş olub
yun. aion – zaman
yun. aion – zaman + yun. thema – müzakirə mövzusu, məğz
yun. epidosis – artım
yun. epi – üstündə, yanında, sonra + yun. genesis – yaranma, mənşə
yun. epi – üstdə + yun. centrum – çevrənin mərkəzi
lat. aera – başlanğıc rəqəm
lat. aera – başlanğıc rəqəm + yun. thema – müzakirə mövzusu
Hündür mənasını verən ər (ör) sözü mövcud olub. Üstə (hündürə) qalxmaq ərkə (örkə) sözü ilə ifadə olunub
Bərkimək, qocalmaq deməkdir, ermək (yetişmək) sözü ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ər. – qum dənizi
lat. erosio – yuyulma, aşınma
1. Sözün etimonu ir kəlməsidir və tez deməkdir. Anadolu türkləri nəyi isə sonrakı günə (aya...) saxlamağı bəyan edərkən ertələ sözünü işlədirlər
lat. aestuarium – su basmış çay mənsəbi
Eş sözü mövcud ədəbiyyatda “burmaq” kəlməsinin sinonimi kimi açıqlanıb. Eş feilindən çapala, səpələ sözlərinin qəlibi üzrə əmələ gəlmiş eşələ kəlməsi
Qulaq sözü ilə bərabər onun sinonimi kimi uş kəlməsi də mövcud olub (görünür, rus dilindəki ухо, farslardakı quş sözləri də bununla qohumdur)
Tuva dilində bu sözün əvəzinə elçiqen işlədilir (adam daşıyan, eli çəkən). Eşşək sözü qabaqlar işlək kimi olub (iş görən) və sonra forma dəyişməsinə m
yun. etos – il
Ərəbcə mötədil (orta hal) sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunan sözüdür, “sözün əsl mənası” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, razı sözü ilə kökdaşdır. Razı olmamaq, narazı qalmaq deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əsli öy (oy) kimi olub, oymaq (yəni “qazmaq”, “eşmək”) sözü ilə bağlıdır. Qabaqlar qazma evlər tikirdilər
Kökü ev sözüdür. İlkin mənası: ev qurmaq, ev sahibi olmaq deməkdir. Indi ailə qurmaq anlamını əks etdirir
Arximed, ola bilsin, qədim dövrün ən dahi alimi olub. O, e.ə. III əsrdə Sirakuzada yaşayıb və deyilənə görə, çar Hierona qohumluğu çatıb
“Tərəf” deməkdir, “ön tərəf” əvəzinə iley işlədilən vaxtlar olub. Güney “günlü tərəf”dir. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə eyb və farsca cu (axtarmaq, istəmək mənasını verən costən məsdəri ilə bağlıdır) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib
İydir kimi olub. “Yedirt” mənasını əks etdirib. “Canına-qanına hopdurmaq” deməkdir. Söz “tələsdirmək, yumşaltmaq, oxşamaq, əmizdirmək, tumar çəkmək,
Ərəbcədir, iyma (işarə ilə anlatma) sözü ilə eynidir. Him-cim kəlməsinin sinonimidir. (Bəşir Əhmədov
Dilimizdə dərini aşılamaq üçün “закваска” mənasını verən ey sözü olub, eymə həmin kəlmə ilə qohumdur və ad-feil omonimi kimi işlədilib
Eymənmək (qorxmaq) sözündən döymənc qəlibi üzrə əmələ gəlib ( qorxulu deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qorxmaq, ehtiyat etmək, çəkinmək anlamlarında işlənir və mənbələrdə ayman, eymən, ayın formalarında yazılıb
Əsli aynal (onal) kimi olub. Mənası “sağalmaq”, “yaxşılaşmaq” deməkdir. Həm şəxs, həm də kənd (Qazaxda və bəzi digər rayonlarda) adıdır
Hərfi mənası ərəbcə “Allahın gözü” (eyn “göz”dür) deməkdir. Görünür, Allahın sevimlisi kimi başa düşülməlidir
Əsli “irəc”dir. Nuhun Xam, Sam, Yafəs adlı üç oğlu olub, guya dünya xalqları bunlardan törəyiblər. Başqa versiyaya görə, İran şahı Ferudinin Tur, İrəc
Ərəbcə “zəif”, “təbii olmayan” deməkdir. Ariyət kimi də işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bax. Abdal. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “xilaskarın (yəni Allahın) qulu” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bədəl, təbdil kəlmələri ərəbcə kökdaş sözlərdir və “əvəz” anlamı ilə bağlıdır. Əbdül (əsli: əbdal) sözü bədəl kəlməsinin cəmidir, əvəz edən, yerini tu