sif. Oyadan, təsir edən, doğuran, törədici. İştahaoyadıcı dərmanlar
sif. 1. Yatmamış, yuxulamamış, yuxuya getməmiş. Kim yatmış, kim oyaq? – [Miraxur Səfərə:] Yuxuda boğazıma kəmsik salıb məni boğmaq istəyiblər
is. 1. Yuxuda olmayan adamın halı; oyaq. □ Yuxu ilə oyaqlıq arasında – yarıyuxulu halda. Mansur dizi üstə oturub baxırdısa da, heç bir şey görməyib yu
f. Qurdalamaq, qarışdırmaq, altını üstünə çevirmək
bax oyadıcı
“Oyandırmaq”dan f.is
1. Oyatmaq, yuxudan durğuzmaq. Uşağı oyandırmaq. 2. məc. Hərəkətə gətirmək, doğurmaq, törətmək, qızışdırmaq, gücləndirmək
bax oyaq
bax oyaqlıq. [Cəmil bəy:] Hər uyuyan oyandığı zaman başı ucunda sənin kimi bir mələk görəcəyini düşünsəydi, şübhəsiz, uyumağı, oyanıqlığa tərcih edərd
is. Oyanma; oyanma işi. Buludlar parçalanır, torpaq buğlanır, otlar baş qaldırır, quşlar civildəşməyə başlayırdı
“Oyanmaq”dan f.is
f. 1. Yuxudan ayılmaq, gözlərini açmaq. Sübh tezdən yuxudan oyanan kimi eşitdim, … rəiyyətin birinin evində qilüqal səsi gəlir
“Oyatmaq”dan f.is
f. 1. Yuxudan durğuzmaq, oyandırmaq, oyanmasına səbəb olmaq, oyanmağa məcbur etmək. Bir gün sübh tezdən Pərinisə yuxudan ayılıb başladı Kərbəlayı Məhə
“Oydurmaq”dan f.is
icb. 1. Oyuq açdırmaq, qazdırmaq
is. [yun.] Yaşayış məntəqələrinin adını bildirən xüsusi isimlər; sözlər
is. 1. Məskən, yer, meydan. [Aşıq Cünun:] Mərd oylağı Çənlibeldi; Məhbub xanım, bizim yerlər. “Koroğlu”
1. “Oymaq1”dan f.is. 2. is. Ağac, daş, sümük, metal və s. üzərinə həkk olunan və ya oyulmaqla açılan bəzək, zinət, naxış
“Oymaq2”dan f.is
is. Oyma ustası (bax oyma1 2-ci mənada)
is. Oymaçı sənəti, oyma işləri ilə məşğul olma (bax oyma1 2-ci mənada)
is. köhn. Kənd, el. [Quldurlardan biri:] Niyə, bir oymağın adamları deyilikmi? Ə.Haqverdiyev. Səfər əslən Qılınclar oymağından olub uşaqlığını kənddə
is. Tikiş tikərkən iynə batmamaq üçün barmağa keçirilən bir ucu bağlı metal və ya başqa materialdan qalpaqcıq; üskük
bax ovuşdurmaq. [Kərəm:] Mən baxardım, didarından doyardım; Gizlingizlin bağrım başın oyardım. “Əsli və Kərəm”
bax ovmaq1 2-ci mənada. Su axarkən yeri oyub çuxurlar, oyuqlar əmələ gətirərdi. S.S.Axundov
sif. və is. Çox oynayan, daim oynayan, oynamağı sevən; oynaq. Oynağan yorulmaz. (Ata. sözü). Qəlbə fərəh verən şirin muraddır; Nəşəmiz oynağan bir şux
bax oylaq. Tərpətdi düzlərlə Qanığa tərəf; Qaçaqlar oynağı Samuxa tərəf. H.K.Sanılı. Şirnuxu kəndinin yanında, Nəbi ilə Həcərin oynaqlarından birisi o
is. anat. Buğum, məfsəl
sif. 1. Mütəhərrik, oynar, oynayan, daim hərəkətdə olan. O baxışlarda dalğadan oynaq; Bir şəfəq var ki, nurdan şəffaf! A
“Oynaqlamaq”dan f.is
f. Atılıb-düşmək, oynamaq. Quzular oynaqlayır. – Gedək görək uşaqlar; Bağda nə cür oynaqlar. A.Səhhət
“Oynaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Birgə atılıbdüşmək, bir yerdə oynamaq (çoxları haqqında). Uşaqlar oynaqlaşırlar. – Kəndin ötəsində-bərisində yumurtadan yeni çıxmış cücələr, oyn
is. 1. Oynaq şeyin halı; mütəhərriklik, qərarsızlıq. Payız havasının oynaqlığındanmı, yoxsa Bakı ilə buranın arasındakı məsafənin uzaq olmasındanmı, n
“Oynamaq”dan f.is
f. 1. Oyuncaqla, yaxud əyləncə üçün olan oyunlardan biri ilə məşğul olmaq, onunla vaxtını keçirmək; əylənmək
“Oynanılmaq”dan f.is
“Oynamaq”dan məch. Bir otaqdan nərdin şaqqıltısı eşidilir, o biri otaqda gərgin sükut içində şahmat oynanılırdı
“Oynanmaq”dan f.is
bax oynanılmaq. Tamaşanın ikinci pərdəsi oynanırdı. Mir Cəlal
sif. 1. Oynayan, bir yerdə durmayan, qərar tapmayan, daim hərəkətdə olan, tərpənən. 2. Rəqqas, kəfgir (saatda)
is. 1. Oynaq şeyin hal və keyfiyyəti. 2. Oynaqlıq (3-cü mənada)
bax aşna 2-ci mənada. Oynaşa ümid olan ərsiz qalar. (Ata. sözü). [Məsmə:] [Ərim] elə zənn edirdi ki, guya mənim yanıma gələn oynaşlarım var imiş
“Oynaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Bir-biri ilə oynamaq; əylənmək. İki çəlimsiz körpə çarpayının üstündə oynaşırdı… Çəmənzəminli
“Oynatdırmaq”dan f.is
icb. Oynamağa məcbur etmək. Bəzən mötəbər adamların oğlunu yerindən qaldırıb toyda oynatdırardı. H.Sarabski
“Oynatmaq”dan f.is
f. 1. Uşağı əlinə alaraq, atıbtutaraq əyləndirmək, yaxud oyuncaq və başqa vasitələrlə məşğul etmək və beləliklə, özü də əylənmək