[ər. dəbbə və fars. ...kar] кил. dəbbəçi.
ə. və f. dəbbələyən; öz vədindən, sözündən və ya kəsilmiş qiymətdən imtina edən
I прил. склонный к отказу от заключённой сделки II сущ. человек, который склонен к нарушению сделок
(Quba) sözündən qaçan. – Mə:n dəbbəkar adamnan hiç aram yuxdi
[ər. dəbbə və fars. …kar] bax dəbbəçi