İFRİT
[ər.] сущ. ифрит (1. иблис, шейтӀан, жин; 2. къансар, амансуз кас; ifrit kəsilmək гзаф хъел атун, амансуз хьун).
is. [ər.] 1. İblis, şeytan, cin. [Padşah:] Yalan danışma, ifrit, sən bilməyirsən, mən bilirəm. Ə.Haqverdiyev
Tam oxu »insanlara pislik edə bilən cinin adıdır. Çox güclü cinləri də ifritlər adlandırırlar. İfritlərdən birinin Süleyman peyğəmbərə tabe olduğu rəvayətlərdə
Tam oxu »Səba ölkəsinin kraliçası Bilqeysin taxtını onun yanına gətirmişdir (Quran, 27: 38-39).
Tam oxu »