is. refus m ; abstinence f ; ~ etmək réfuser qch à qn ; abstenir vi
is. refus m ; abstinence f ; ~ etmək réfuser qch à qn ; abstenir vi
[ər.] : imtina etmək – boyun qaçırmaq, çəkinmək, istəməmək, rədd etmək. Yeməkdən imtina etmək. Qonaqlıqdan imtina etmək
Tam oxu »сущ. отказ (отрицательный ответ на просьбу, требование и т.п.). İfadə verməkdən imtina отказ от дачи показаний, mirasdan imtina отказ от наследства, h
Tam oxu »i. 1. refusal, repudiation; 2. hüq. rejection; ~ etmək to refuse (d.), to repudiate (d.); öz sözündən ~ etmək to retract one’s words, to withdraw* one
Tam oxu »[ər.]: imtina etmək имтина авун, кьил къакъудун, кӀан тахьун, ред авун; // хушуналди гъил къачун.
Tam oxu »1) Müqavilə bağlamaqdan imtina etmək və ya başqasına güzəştə getmək; 2) Fyuçers bazarında birjanın bir üzvü ilə bağlanmış müqaviləni birjanın digər üz
Tam oxu »Give up (give-up) 1) Müqavilə bağlamaqdan imtina etmək və ya başqasına güzəştə getmək; 2) Fyuçers bazarında birjanın bir üzvü ilə bağlanmış müqaviləni
Tam oxu »