ə. qəm, qüssə, kədər, dərd, qayğı
KÜR(Ə)1 ə. 1) mədən ocağı, dəmirçi kürəsi; 2) xörək bişirmək üçün dəmirdən və ya palçıqdan qayrılmış kiçik ocaq; 3) yeraltı su yatağı
ə. və f. dəmirçinin, çörəkbişirənin və b. ocaq olan otağı
KÜRƏMA’ ə. «kərim» c. kərimlər
ə. kürəşəkilli, girdə
ə. yumruluq, yuvarlaqlıq
f. əlini döşünə qoyub birisinin qarşısında baş əymə; təzim
ə. əllə yazılan kitabın səkkiz səhifədən ibarət hissəsi
ə. 1) səma, göy; 2) m. ilahi; Allah
ə. 1) bir neçə pilləli oturacaq // müəllim və ya natiqin oturduğu yer; 2) taxt; 3) mərkəz; 4) ərşin altındakı göy təbəqəsi
ə. 1) təkrarlama, bir şeyin bir-birinin ardınca olması; 2) yüz min
ə. uşaq xəstəliyi
ə. yeyən-içən
KÜST(ÜVAN) f. pəhləvanların bellərinə bağladıqları ip
f. arsız, həyasız, sırtıq, üzlü
f. arsızcasına, həyasızcasına, sırtıqcasına
ə. günəşin tutulması
ə. «kəsr» c. 1) nöqsanlar, kəsirlər; 2) riyaziyyatda: kəsrlər
f. öldürən, öldürücü
f. olmüş, öldürülmüş
f. güləşmə
f. qısa, gödək
ə. 1) iri metal, qiymətli daş və s. parçası; 2) yığın; 3) əməkçi xalq, əhali
ə. kütləyə mənsub olan, geniş xalq kütləsinə aid olan
ə. «katib» c. katiblər
ə. «kitab» c. kitablar. Kütübi-səmaviyyə Allah tərəfindən nazil olunmuş kitablar
KÜ’US ə. «kə’s» c. kasalar, piyalələr
Q1 ə. ərəb əlifbasının 21-ci, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 24-cü hərfi; əbcəd hesabında 100 rəqəmini ifadə edir
QAB1 ə. 1) məsafə, ara; 2) uzunluq ölçüsü. Qabi-gövseyn bax qabü qövseyn (1-ci mənada). QAB2 ə. çərçivə
ə. meşə, orman
ə. 1) qəbul edən, alan; 2) mümkün ola bilən; mümkün; 3) istedadı olan, istedadlı. Qabili-ehtiram hörmətli, hörmətə layiq; qabili-e’tiraz etiraz edilmə
ə. mamaça
ə. gələn ay
ə. alverdə aldadan
ə. keçmiş, keçən (zaman)
ə. 1) tutan, alan; 2) sıxan; 3) mədəsi qəbiz olan, qarnı işləməyən
QABİZÜL’ƏRVAH ə. canalan (Əzrailin adlarından biri)
ə. 1) bir addımlığında olma, bir qarışlıq məsafədə; 2) Məhəmməd peyğəmbərin merac zamanı Allaha yayın ortası ilə ucları arasındakı məsafə qədər yaxın
ə. qüdrətli; bacarıqlı, bacaran. Qadiri-biçun bərabəri olmayan qüdrət sahibi (Allah nəzərdə tutulur)
ə. 1) Əbdülqadir Gilani tərəfindən əsası qoyulmuş dini məzhəb; 2) həmin məzhəbə mənsub olan adam
QAF1 ə. 1) ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı; 2) Quran surələrindən birinin ilk hərfi və həmin surənin adı
QAFA’ ə. bax qəfa’ (2-ci mənada)
QAFİL1 ə. 1) qayıdan, dönən; 2) qapayan, bağlayan. QAFİL2 ə. 1) qəflətdə olan, heç şeydən xəbəri olmayan; 2) diqqətsiz, etinasız
ə. və f. qafilcəsinə, diqqətsizliklə, ehtiyatsızcasına
ə. 1) birlikdə səfər edən atlılar və s. dəstəsi; karvan; 2) nümayişçilər dəstəsi
ə. və f. qafilə başçısı, karvanbaşı // dəstəbaşı
ə. günahları bağışlayan (Allah nəzərdə tutulur)
ə. şeirdə beytlərin və ya misraların son hərflərinin uyğun gəlməsi
ə. və f. 1) şerin məzmununa deyil, əsasən qafiyələrin düzülüşünə fikir verən adam; 2) m. pis şair