qalanmaq
qalanmaq
məch. 1. Üst-üstə yığılmaq, topalanmaq, komalanmaq. Ot biçildikdən sonra, qalanıb taya vuruldu. – Sol tərəfdə divara səmt qalanmışdı çiy kərpic, vəssə
Tam oxu »1 глаг. 1. складываться, быть сложенным в кучу, в груду, быть собранным в одну кучу, в груду, набираться, быть набранным 2
Tam oxu »1. топиться, быть истопленной (о печи); 2. наваливаться, складываться в кучу, в груду, быть наваленным, загромоздиться, штабелироваться;
Tam oxu »I. f. (üst-üstə yığılmaq) to be* piled up / heaped up II. f. (yandırılmaq) to burn, to be* burnt / stoked
Tam oxu »məch. 1. сад-садан кьилел кӀватӀ(наваз) хьун, кӀунтӀ хьун; 2. цӀай авунваз хьун, цӀай ттунваз хьун; ккун патал цӀал эцигнаваз хьун (кӀарасар); 3
Tam oxu »