1. Bu əşyaya çəmbər (alınma sözdür) də deyilir. Koma (alaçıq) çubuqlarının başını əyərək bir-birinə bağlanmasını bu sözlə əks etdiriblər. Sağanaq hərfi mənada “əyib bağlamaq” deməkdir. Ələkdə, xəlbirdə və s-də də olur. Bütöv olduqda (təkərdə şin, dəhrədə halqa..) qurşaq adlanır. Sığamaq, sırımaq, sıxmaq sözləri ilə bağlıdır, “ətrafına dolamaq” deməkdir. Deməli, ələyin sağanağı ifadəsində sağanaq sözü heç də saxlamaq kəlməsi ilə bağlı deyil.
2. “Qasnağ”ın (əyri, qatlanmış, çənbər) dəyişilmiş formasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)