Günəşin övladları — azərbaycanlıların mifologiyasında təbiət cisimləri ilə bağlı anlayış. Qaynağı Azərbaycan ritual nəğmələridir.
Günəşin övladları | |
---|---|
| |
Adları | Qış, Bulud, Duman, Od-alov, Şaxta, Qar, İşıq, Dolu, Yağış, Şüa, Dağ, Qaya, Təpə, Düzən, Çay, Dəniz və s. |
Qrupları | Keçəl qızlar, Saçlı qızlar |
Əlaqələri | |
Davamçıları |
|
Kainatın yaradıcısı və idarəçisi olan Günəşin həddin artıq övladları, nəvə və nəticələri var. Qış aylarında o, yaratdığı dünyanı övladlarına tapşıraraq kəhər atın üzərində səyahətə çıxır, kainatı gəzib-dolaşır. Gün Atanın övladlarından Qış, Duman və Bulud (Keçəl qız) onun istəklisi Şüanı (Saçlı qızı) əsir edib, təndirə salırlar.[1]
Qış, Duman və Bulud Saçlı qızın törəmələri və Gün Atanın istəkli nəvələri olan insanlardan üz döndərir, onları Soyuğun, Şaxtanın və Qarın ixtiyarına buraxırlar. Qış, Duman və Bulud meşələri, çəmənləri, dağları işğal edir, canlılara əziyyət verirlər. Günəşin dağların ardında yoxa çıxdığını görən insanlar fikirləşirlər ki, o, xəstələndiyinə görə evində yatır, buna görə də ətrafı Qara bürüyüb. İnsanlar Qışın azğınlığını dayandırmaq üçün Yel Babanı Günəşin yanına göndərirlər. Günəş geri qayıtdıqdan sonra Saçlı qızı əsirlikdə olduğu təndirdən xilas edir, naxələf övladlarını cəzalandırır. Qış yer üzündən qovulur, Duman qayalara, Bulud isə dağlara göndərilir.[1]
Günəşin övladı olan Keçəl qız insanlar qızınmasın deyə Günəşin qabağını kəsir, torpağı öz qəddar köməkçiləri olan Şaxta və Qara verir. İnsanlar bundan bezib Ulu Günəşi köməyə çağırırlar: "Gün, çıx, çıx, çıx, kəhər atı min çıx." Ancaq Günəşin qarşısında belə insanlar Keçəl qızın qarşısına çıxmaqdan qorxur, Günəşdən onu evdə saxlamasını istəyirlər.[1]
Günəş Saçlı qızı haqqında yaxşı sözlər eşitdiyi üçün ona öz şüalarından qırmızı don tikir. Bundan sonra Saçlı qızı həmişə yanında gəzdirir, Keçəl qızını isə uca dağlara atır. Günəş Saçlı qızının uzun hörüklərini Qara batıraraq onu əridir, Çəni, Dumanı qayaya qovur və buduna damğa basır.[1]