Latınca “işləyən” deməkdir. Laboratoriya sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Latın mənşəlidir, “işləmə” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fars sözüdür, daş adıdır (tünd göy rəngində olur, qiymətli daşdır). Həmin daşın rənginə oxşar boyalara da lacivərd deyirlər
M.Kaşğaridə laçin kimi verilib. Göyərçin, bildirçin sözlərində olduğu kimi laçın da da -çin “quş” deməkdir
Ərəbcə ləğm sözünün dəyişilmiş formasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ind. lahar – palçıq axını
Farscadır, əsli ləxt kimidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
632-ci ildə islamı yenicə qəbul etmiş ərəblər ilk dəfə olaraq yaşadıqları yarımadanın sərhədlərindən kənara çıxaraq sonradan əsrlərlə davam edəcək ist
yun. lakkos – quyu, dərinlik + yun. lithos – daş
Yunanıstanın cənubunda yerləşən Sparta şəhərində e.ə. təxminən 610-cu ildə yeni həyat tərzi təbliğ edilməyə başlandı
Ərəbcədir, “qeydsiz” (qayğısız) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ital. laguna < lat. lacus – quyu, gölməçə
Farscadır, “laləlik” deməkdir. Gülzar (güllük) sözünün qəlibi üzrə əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qərb dialektlərində meyvənin həddən çox yetişmiş forması bu sözlə ifadə edilir. Mənşəyi qaranlıqdır(Bəşir Əhmədov
Latın sözüdür və bir çox dillərdə yayılıb. Mənası “işıq” deməkdir. Bizdə çıraq işlədilib(Bəşir Əhmədov
yun. lampros – parlaq + yun. porphyreos – tünd-qırmızı
alm. landschaft – ölkə, mahal
ital. lapillas – kiçik daşlar
Qərb dialektlərində “cəfəng” mənasında işlədilir, latail sözünün təhrifidir, ərəb mənşəlidir. (Bəşir Əhmədov
lat. latus – geniş + lat. fundus – mülk, malikanə
Latınca “dəfnə” (lavr) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Latınca lavr (dəfnə) sözü ilə qohumdur. Qədim Romada qaliblərə dəfnədən çələng verirlərmiş. Bakalavr sözü də buradandır
ital. lava < lat. lavare – ilkin mənasında: yumaq, yuyunmaq
lat. lazur – göydaş
lat. legenda – oxunmalı olan
Latınca “qanuni” deməkdir. Leqa” sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Dialektlərdə işlənir, rus dilindəki лежать (uzanmaq) sözü ilə bağlıdır (çarpayı yerinə lejanka da deyirlər)
yun. lexikon – sözlük
yun. lepis – pulcuq + yun. lithos – daş
Farscadır, əsli ləklək kimidir, “ləkəli” (üstü alabəzək olan” deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əsli neysan kimi olub, “aprel ayı (və bu ayda yağan güclü yağış)” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, mənası “bəli-bəli” (baş üstə) deməkdir. Bizdə son samit ixtisara düşüb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ləj kimi də işlədilir, ərəbcə “tərs” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə tələffüz sözü ilə qohumdur, “söz” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, meyitin qoyulduğu çuxura deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Lök (löh) – birhörgüclü dəvədir. Ləhləmək həmin dəvəyə bənzəmək deməkdir (yerişdə, nəfəs almaqda və s
Ərəbcə mülahizə sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Tərbiyəçi” anlamında işlədilib, çox dillərdə var: “böyük qardaş” (мордов), “əmi” (eston) mənalarında işlədilir
Əsli yelək olub. Yel feili ilə bağlıdır, həmin feilin mənası “sürətlə getmək” deməkdir. Lələk (yelək) quşun, uçuşun, oxun sürətini təmin edən vasitəd
“Yalvarmaq” anlamında işlədilir, mənşəyi qaranlıqdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. land – yer, torpaq
Ərəbcədir, məlun sözü ilə qohumdur. Bizdə onun əvəzinə qarğış sözü işlənib. “Qarğamaq” “lənətləmək” deməkdir
Sözün kökü (ləng) farscadır. “topal” deməkdir. Ondan bərkimək qəlibi üzrə ləngimək feili əmələ gəlib, “gecikmək” mənasında işlədilir
Qədimdə bu sözün yerinə qax (qaq) sözü işlədilib. Ərik qaqı “ərik ləpəsi” demək olub. Ləpə quru olduğu üçün qax adlandırılıb
Farsca lərzidən (titrəmək, əsmək) məsdəri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fars mənşəlidir, “diviziya” deməkdir. A.Ələsgər “Yeriş etdi qəm ləşkəri...” misrasını böyük sərrastlıqla işlədilib
Ərəbcə lazım sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fransız sözüdür, “əxlaqsız” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Lənkəranda içalat sözünün sinonimi kimi ləvərüvə kəlməsi işlədilir. Güman ki, ləvəngi onun dəyişmiş formasıdır (“içi doldurulmuş” deməkdir)
Yunan dilindən keçib və onlarda laqun şəklində işlədilir. Qabın bir növüdür, “dəyirmi” deməkdir. (Bəşir Əhmədov