Mənbələrdə bilək daşı kimi qeydə alınıb, əsli biləklayu olub, biləgü kimi də işlədilib, “biləyə oxşayan” deməkdir. Bilə feili olub və “bülövləmək” mənasında işlədilib. Başqa yozum: biçməs (bismək, bizmək forması da olub) sözünün kökü bi ismi olub, bıçaq, -bıçqı (mişar), bucaq kəlmələri də onun əsasında yaranıb. Bi sözünün qədim mənası, kəsərin “iti tərəfi” deməkdir. Onun zəminində bil-ə-mək (itiləmək) feili əmələ gəlib, ç (s,z) səsi bi ismini feilə çevirib. Bülöv (əsli: bi-lə-v) kəsəri itiləmək üçün vasitədir. Sözün bis forması (“iti” mənasını verir) sonradan biz (şilo) şəklinə düşüb. Biz ad-feil omonimi işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)