EHKAM
\[ər. “hökm” söz. cəmi\] сущ. эгькам (1. асас къанун (гьи хьайитӀани са, гзафни-гзаф диндин теориядин асас къайдаяр, гьукумар); догмат; 2. тарихдин вири девирар (шартӀар) патал дегиш тежер, инкар ийиз тежер гьакъикъат хьиз кьабулнавай къанун; догма; 3. гьукум, къарар).