İBRƏT

[ər.] ибрет (1. тарс (са пис вакъиадикай,чӀуру кардикай къачудай); ibrət almaq (eləmək, götürmək) ибрет къачун, тарс къачун (са вакъиадикай, кардикай), чешне къачун, жуваз нетижа хкудун, чирун; ibrət dərsi almaq кил. ibrət almaq; ibrət dərsi vermək кил. dərs (dərs vermək); ibrət olmaq кил. dərs (dərs olmaq); 2. чешне; 3. несигьат).