İQTİZA’
ə. 1) lazım olma; lüzum; 2) möhtac olma, ehtiyac; 3) tələb etmə, tələb.
İQTİZA’
ə. 1) lazım olma; lüzum; 2) möhtac olma, ehtiyac; 3) tələb etmə, tələb.
is. [ər.] klas. Lüzum, lazım olma, zəruriyyət, vaciblik. // Ehtiyac, hacət. Hala məgər iqtizayi-dövran; Oldur ki, ola o gənc pünhan
Полностью »сущ. устар. надобность, необходимость, нужда; iqtiza etmək: 1. требовать кого, чего, признавать, признать необходимость чего; 2
Полностью »