İRTİCA’1
ə. ümid etmə; ümid.
İRTİCA’2
ə. 1) təsirə cavab vermə, əks-müqavimət; 2) geri dönmə, dala qayıtma; 3) hər cür yeniliyi, tərəqqini boğmağa çalışan qara qüvvə(lər).
İRTİCA’1
ə. ümid etmə; ümid.
İRTİCA’2
ə. 1) təsirə cavab vermə, əks-müqavimət; 2) geri dönmə, dala qayıtma; 3) hər cür yeniliyi, tərəqqini boğmağa çalışan qara qüvvə(lər).
[ər.] сущ. иртижа, реакция (чпин девир алатнавай гьаким классри жемиятдин вилик финифиз къарши политикадин, экономикадин, идеологиядин рекьяй манийвал
Полностью »I сущ. реакция (политика активного сопротивления общественному прогрессу). İrtica dövrü период реакции, amansız irtica беспощадная реакция, siyasi irt
Полностью »is. [ər.] Dövrü keçmiş hakim siniflərin ictimai tərəqqiyə qarşı siyasi, iqtisadi və ideoloji müqaviməti; cəmiyyətin inkişafına mane olan keçmiş köhnə
Полностью »