merhum
[ər.] прил. маргьум, мергьум (кьейи, регьметдиз фейи; // сущ. регьметлу(ди); mərhum olmaq регьметдиз фин, кьин)
Tam oxu »1) sif. feu, -e ; défunt, -e ; ~ babam və nənəm mes feus grands-parents ; ~ anası sa défunte mère ; 2) is
Tam oxu »MƏRHUM (ölmüş, rəhmətə getmiş) Qılıncımı tullayıb o andaca yerə mən; O mərhumun nəyini taxdım onun yerindən! (B
Tam oxu »I прил. покойный, покойная. Mərhum atam мой покойный отец II в знач. сущ. покойный, покойная. Mərhumu yad etmək почтить память покойного(ой), mərhum y
Tam oxu »sif. [ər.] Ölmüş, vəfat etmiş, rəhmətə getmiş. [Xudaverdi:] Xeyr, mən soruşuram ki, mərhum atanızın adı nədir? M
Tam oxu »