NORMA
сущ. норма:
1. узаконенное установление; обычный, общепринятый, обязательный порядок, состояние чего-л. Hüquq normaları правовые нормы, əxlaq normaları нормы поведения, ədəbi dil normaları нормы литературного языка
2. установленная мера, размер чего-л. Amortizasiya norması норма амортизации, vaxt norması норма времени, əmək norması норма труда, əmək haqqı norması норма заработной платы, istehlak norması норма потребления, istehsal norması норма производства, yığım norması норма накопления, mənfəət norması норма прибыли, məsrəf norması норма расхода, məhsuldarlıq norması норма производительности, mütərəqqi norma прогрессивная норма, ödəmə norması норма оплаты, plan norması плановая норма, rentabellik norması норма рентабельности, hasilat norması норма выработки; normaya düşmək входить, войти в норму (прийти в обычное, нормальное состояние)
2
сущ. мат. норма (понятие, обобщающее абсолютную величину числа, а также длину вектора)