Qədimdə ok sözü olub və “səsləmək”, “mahnı oxumaq” anlamlarında işlədilib. Atın oxranması da bununla bağlıdır. “Учиться” mənasında olan oxumaq isə tamam başqa kəlmədir (bunun qədim kökü uq sözüdür). Meydan oxumaq ifadəsi “meydana çağırmaq” mənasını verir. Ox sözünün omonimliyini nəzərə almayan bəzi alimlərimiz hökm verirlər ki, eyni feil həm təsirli (kitab oxumaq), həm də təsirsiz (məktəbdə oxumaq) ola bilir. Əslində, bunlar müxtəlif sözlərdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Oxumaq
Oxumaq vokal sənəti.
Mənşə nöqteyi-nəzərindən oxuma fenomeni neolit dövründə gülüş və ağlamağı hisslərin vahid vokal diapazonunda birləşdirərək emosional sistemin xüsusi səsli təzahürü kimi və yalnız “ox-kamandan əvvəlki dövrdə ” yaranmışdır. aşağıdakılar oxuma prosesinə davamlı olaraq daxil edildi:
alətlər (arfa, fleyta, baraban)
semantik-nitq konteksti.
Oxumanın mənşəyi insanın öz əhval-ruhiyyəsini səslər ilə ifadə etmək istəyi ilə əlaqələndirilir. Tədricən inkişaf edən müğənnilik xüsusi sənətin mövzusuna çevrilir. Sözlər, oxumaq sayəsində daha çox rahatlıq əldə edir. Nəğmə ilə birləşən nitq xüsusilə güclü, həyəcanverici təsir yaradır. Bir sənət kimi oxumaq düzgün, təbii səs istehsalı və texniki vokal inkişafı tələb edir.
Oxuma və ya ən azı melodik səslərin müasir insan nitqindən əvvəl yarandığı güman edilir. Buna görə də beyin musiqi müşayiəti olmayan mətn ilə müqayisədə mahnının sözlərini daha yaxşı mənimsəyir.