1. İncə. Zərif çiçəklər. Zərif əl.
Zərif yun. – [Əbdüləli bəy:] Qadın vücudu zərif (z.) yaranmışdır, odur ki, qədimlərdə qadınlar gəcavə ilə gəzirdilər.
Varlığın nə zərif (z.) yarandı sənin; Gözlə görünməyən bir aləmin var.
Məktubu oxuyarkən əlindən çıxardığı zərif yun əlcəkləri paltosunun cibinə soxdu.
2. məc. Nazik, incə. Zərif söz.
– Xoş gəlib şahə ol zərif kəlam; Ona şəmşirin eylədi ənam.
// Lətafətli, ürəyəyatan, qəşəng. Zərif səs. – Sitarənin xəyalında bir cavan oğlanın əksi nəqş bağlamışdı.
Bu oğlan Sitarə kimi zərif, lətif bir cavan idi.
3. Arıq, zəif, cansız.
[Rəhim bəy] …naçalniklər yanında xidmət etmiş şirindil, zərif, gödəkboylu, altmış sinnini ötmüş bir kişi idi.
