AFƏT
сущ.
1. насчастье, бедствие
2. губительница сердец (красавица)
II
прил. шустрый, бойкий, ловкий, подвижный
is. [ər.] 1. Bəla, fəlakət, bədbəxtlik, müsibət, ziyan, zərər. [Şah:] Pədərsuxtə, kəvakibin afətindən məni qorxudarsan və əlacını gizlərsən? M
Tam oxu »сущ. [ər.] 1. бала, мусибат, завал, зиян, зарар, бедбахтвал; 2. пер. шаир. лугьуз тежер кьван иер, гуьрчег тават (руш, дишегьли); 3
Tam oxu »is. 1) détresse f ; désastre m ; malheur m ; calamité f ; 2) beauté f, une très belle femme ; bourreau m de coeurs ; 3) vi//f, -ve ; dégourdi,-e ; adr
Tam oxu »AFƏT I is. [ ər. ] Bəla, fəlakət, ziyan. Elə bil Gülüstana afət bürküsü çökmüşdü (Dastanlar). AFƏT II is
Tam oxu »